TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 28 Marca 2024, 15:28
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Schola w liturgii Mszy Świętej

Schola w liturgii Mszy Świętej

W średniowieczu określenie schola cantorum odnosiło się do szkoły, mającej na celu wykształcenie śpiewaków kościelnych. Poprzedniczkami ich są znane już w IV wieku szkoły lektorów. 

Za czasów Grzegorza W. rozwinęła się rzymska szkoła śpiewaków (Schola Romana) i stała się ostoją i centrum reformy śpiewu kościelnego w późniejszych wiekach. Dziś scholę kantorów określamy jako grupę śpiewaków, która będąc reprezentantem wiernych, intonuje i podtrzymuje śpiewy przez dialog z ludem, albo też wykonuje śpiewy samodzielnie, bez czynnego udziału wiernych. Zespół ten głównie uprawia muzykę jednogłosową i w tym należy upatrywać różnicę pomiędzy scholą a chórem. Repertuar scholi powinien przede wszystkim obejmować śpiew jednogłosowy. Wynika to z realiów, w jakich schola występuje. Członkami scholi są najczęściej osoby, które nie posiadają specjalnej, szkolnej formacji muzycznej. Otrzymują ją zazwyczaj na próbach zespołu. Po drugie - schola uczestniczy w liturgii o wiele częściej niż chór. Mniej zatem pozostaje czasu na opanowanie poważniejszego repertuaru. Dlatego śpiewy przeznaczone dla scholi nie powinny być zbyt trudne muzycznie, a repertuar o wiele prostszy, dostosowany do możliwości zespołu, jak i wiernych. Stąd niewielką scholę można zorganizować praktycznie wszędzie. Trzeba jednak zaznaczyć, że repertuar jednogłosowy nie jest gorszy od śpiewów wielogłosowych. Schola może wykonywać śpiewy zwrotkowe (pieśni), śpiewając je samodzielnie, bądź też dialogując z wiernymi. Właśnie forma dialogu jest najodpowiedniejsza do włączenia w akcję liturgiczną ogółu wiernych. Ten sposób można stosować przy okazji wykonywania dłuższych form, takich jak „Chwała na wysokości Bogu” czy „Wierzę w jednego Boga” (dziś tak rzadko śpiewane), a także przy śpiewie psalmów z refrenem. Instrukcja o muzyce zaleca także, aby członkom scholi oprócz przygotowania muzycznego, zapewnić odpowiednie wychowanie liturgiczne i duchowe, tak by z właściwego wykonywania przez nich funkcji liturgicznych płynęło nie tylko uświetnienie świętej czynności, ale i ich dobro duchowe (MS 24). Tak pojęta formacja scholi sprawi, że zespół będzie spełniał wyznaczone funkcje w sposób poprawny.

Jedną z form pełnego i owocnego uczestnictwa w liturgii jest zaangażowanie we wspólnotową modlitwę i śpiew, który nie jest ani dodatkiem, ani elementem dekoracyjnym, ale integralną jej częścią. Przez wspólny śpiew ludzie pogłębiają więź i jedność między sobą. Tak więc uczestnicy Mszy św. i nabożeństw stanowią wspólnotę; nie tylko przez recytację modlitw, ale także przez wspólny śpiew. „Liturgia ziemska daje nam niejako przedsmak uczestnictwa w liturgii niebiańskiej” (KL 8). W liturgii wszystkie obrzędy zmierzają do jak najpełniejszego udziału wiernych. „Kościół bardzo się troszczy o to, aby chrześcijanie podczas tego misterium wiary nie byli obecni jak obcy i milczący widzowie, lecz aby przez obrzędy i modlitwy tę tajemnicę dobrze zrozumieli, w świętej czynności uczestniczyli świadomie, pobożnie i czynnie” (KL 48). Tak więc schola czy zespół, poprzez swój śpiew i muzykę, poprzez swoje zaangażowanie współtworzą liturgię i na pewno jeszcze bardziej w niej uczestniczą. Schola czy zespół mają swoje miejsce w pobliżu ołtarza, w centrum akcji liturgicznej, są częścią liturgicznej wspólnoty, pomagają, a nie zastępują w śpiewie liturgiczne zgromadzenie. Stąd Dokumenty Kościoła wyraźnie zalecają, aby w każdej parafii istniała schola. Jej zadaniem jest bowiem troska o śpiew liturgiczny oraz wspomaganie wiernych w czynnym uczestnictwie w liturgii.

ks. Jacek Paczkowski

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!