Prawo do wakacji i prawo do Boga

Prawo do wakacji i prawo do Boga

Obydwa prawa należą do tak zwanych niezbywalnych praw osoby ludzkiej, gdyż wywodzą się z prawa naturalnego.  Ponadto są potwierdzone przez prawo międzynarodowe, jak i prawo pozytywne poszczególnych państw. Bezpośrednim powodem powyższego tematu rubryki prawniczej jest okres wakacji i kwestia możliwości uczestniczenia w niedzielnej Mszy Świętej katolików. Jak mają zachować się rodzice posyłający dzieci na zorganizowane wakacje? Jak mają zachować się dzieci i młodzież będąca na koloniach, obozach, czy innych formach zorganizowanego wypoczynku?
Podstawą prawną, najłatwiejszą do zapamiętania i przywołania w razie potrzeby, gwarantującą prawo do świętowania niedzieli po katolicku, jest art. 13. Konkordatu między Stolicą Apostolską a Rzeczpospolitą Polską z 1993 roku, który obowiązuje od 1998 roku, a mianowicie: „Dzieciom i młodzieży katolickiej przebywającym na koloniach i obozach oraz korzystającym z innych form zbiorowego wypoczynku zapewnia się możliwość wykonywania praktyk religijnych, a w szczególności uczestniczenia we Mszy św. w niedziele i święta” (por. Dziennik Ustaw 1998, nr 51, poz. 318).
Zapewnienie dziecku prawa do uczestniczenia we Mszy Świętej w czasie zorganizowanych wakacji nie należy zaczynać od stawiania zarzutów, czy straszenie prawem. Nie należy o tym sobie też przypominać dopiero po zakończonych koloniach czy obozach, kiedy okaże się, iż nikt z wychowawców nawet nie zapytał dzieci, czy chcą uczestniczyć we Mszy św. niedzielnej. Egzekwowanie prawa jest ostatecznością. Zatem wybierając formę i miejsce wypoczynku dla dzieci, kiedy upewniamy się jakim autokarem jadą, w jakim domu będą spały, co jadły i kto jest opiekunem, należy zapytać organizatorów także o to, jak daleko dzieci czy młodzież będą miały do kościoła; czy organizatorzy przewidzieli w niedzielę czy przypadające święta pójście grupy na Msze św., a inne zajęcia dla tych, którzy pozostaną w miejscu koloni czy obozu? Jeśli odpowiedzi będą dwuznaczne lub niejasne, należy napisać krótkie pismo, w którym jako rodzice oświadczycie, że prosicie aby Wasze dziecko w niedzielę miało zapewnione uczestniczenie we Mszy św. Wydaje się to logiczne i „pokojowe” podejście do sprawy. Celem bowiem takiej postawy rodziców i wychowawców jest ukształtowanie normalnej atmosfery wokół kwestii praktykowania wiary, ażeby z jednej strony nie było walki z religią, a zdrugiej naszej walki przy użyciu religii. Bowiem prawo do wyznania i praktykowania swojej religii jest niezbywalnym prawem każdego człowieka, które znalazło swoje miejsce w prawie stanowionym, tak międzynarodowym jak i państwowym, także polskim.
Niech nasze przebywanie na wakacjach w środowisku innym niż rodzinne, przyczyni się do poznania zupełnie nowych osób i miejsc, a także bogatych w różnorodność kultur i tradycji lokalnych różnych stron, a także innych sposobów przeżywania naszej wiary.

ks. Zbigniew Cieślak