Pokora

Pokora

Poszukując informacji na dany temat większość z nas wpisuje hasło w internetową przeglądarkę. Choć taki zabieg nie ma walorów naukowych, najczęściej zaspokoi potrzebę uzyskania podstawowej wiedzy w temacie. Chcąc zatem napisać kilka zdań o pokorze, z punktu widzenia rzecznika, zanim przejdę do meritum sprawy, postanowiłem skorzystać z możliwości jakie daje nam internet. Po wpisaniu w przeglądarce internetowej hasła „pokora” pojawiło się kilka definicji, a także biogram dotyczący Wojciecha Pokory – polskiego aktora. Na temat pokory wypowiedziała się także sztuczna inteligencja, tutaj cytat: „Pokora to pojęcie, które odnosi się do cechy charakteru lub cnoty moralnej. W najprostszym ujęciu, oznacza uznanie własnej ograniczoności, niewywyższanie się nad innych i unikanie chwalenia się swoimi osiągnięciami. Pokora to nie rezygnacja z siebie, ale umiejętność stanięcia w prawdzie o sobie, swoich zaletach i wadach”.

Skąd pomysł, aby w tym miejscu naszego „Opiekuna” napisać kilka zdań na temat pokory? Jak zazwyczaj bywa w okresie letnim w wielu parafiach mają miejsce zmiany personalne. Dawniej w lipcu, obecnie w sierpniu księża zmieniają swoje miejsca posługi. Fakt ten jest ważny dla księdza, który po kilku lub – w przypadku proboszcza – kilkunastu latach zmienia parafię. Z jednej strony musi się rozstać z ludźmi, którym służył w tym czasie. Musi także zostawić miejsce – kościół, plebanię – o które się troszczył. Zostaje posłany do wiernych, których nie zna, do nowego miejsca, które zapewne będzie wymagało ogromu pracy i zaangażowania. Czy jest to łatwe? Nie. Czy można to zrozumieć i przyjąć bez wiary? Nie. 

Kiedy myślę o tym wszystkim wracam myślami do słów jednego z moich przełożonych seminaryjnych, który akcentował, że wiara jest nierozłącznie związana z posłuszeństwem, a posłuszeństwo wymaga pokory. Dostrzec w decyzji biskupa, która jest wyrażona w dekrecie, wolę Boga – w mojej ocenie jest to niełatwe, ale jednocześnie piękne. Pewnie każdy duchowny, a także wierny ma swoją opinię na ten temat i emocje, które towarzyszą tej kwestii. Tytułowa pokora podpowiada jednak, że chodzi o coś więcej niż tylko własne opinie i emocje. Logika Boga wymyka się naszej logice. Logika Ewangelii jest czymś innym niż nasza kalkulacja. Można tutaj wspomnieć postać Abrahama, który jako starzec miał zostawić swój dom i wyruszyć w nieznane. Po ludzku jest to śmieszne – że Bóg do tego wzywa i że Abraham idzie. A jednak poszedł… nic nie stracił, a zyskał wiele. 

Pokora ma być cnotą każdego człowieka. W kontekście zmian personalnych w diecezji dotyczy zatem nie tylko księży, ale również parafian. Nie brakuje bowiem emocji, kiedy biskup podejmuje decyzję i trzeba pożegnać jednego duszpasterza, a powitać innego. I pytania, które w zawiązku z tym spływają do rzecznika prasowego; dlaczego? dokąd? dlaczego ten? dlaczego właśnie tam? Bez pokory ciężko uszanować wszystkie decyzje przełożonych, bez optyki wiary ciężko zobaczyć Ducha Świętego, który wskazuje nieraz inne ścieżki niż byśmy sobie wymarzyli. Wiara i pokora są ze sobą nierozdzielnie związane. Wiara i marzenia niewiele mają ze sobą wspólnego.

Pewne jest zatem to, że wszyscy potrzebujemy pokory i poniekąd kształtujemy tę cnotę przez całe nasze życie. Przez pokorę możemy być wolni, a przez wolność szczęśliwi. Teraz, w tym sierpniowym czasie sprawdzianem naszej pokory może być przyjęcie nowego duszpasterza w parafii, z całą pewnością i przekonaniem, że akurat w tym momencie naszego życia duchowego, jego obecność coś dla nas oznacza. 

ks. Przemysław Kaczkowski
Rzecznik prasowy diecezji kaliskiej
rzecznik@diecezja.kalisz.pl