TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 29 Marca 2024, 11:42
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Ignacy Jan Paderewski pianista, kompozytor, patriota

Sacrum w muzyce

Ignacy Jan Paderewski pianista, kompozytor, patriota

Paderewski był przyjacielem głów koronowanych, wybitnych polityków, był obywatelem świata, jednym z najpopularniejszych muzyków przełomu XIX i XX wieku,  wspaniałym pianistą, a zarazem wielkim mężem stanu i symbolem szlachetnego patrioty, zawsze wiernego ideałom wolnej ojczyzny. Wziął udział w amerykańskim filmie Sonata księżycowa, w którym zarejestrowano kilka utworów w jego wykonaniu.
Urodził się 6 listopada 1860 roku w Kuryłówce na Podolu. Był synem Jana, administratora dóbr rodziny Iwanowskich, oraz Polikseny z Nowickich, córki zesłanego na Syberię profesora Uniwersytetu Wileńskiego. W roku 1872 Jan Paderewski postanowił zapisać syna w poczet uczniów Instytutu Muzycznego w Warszawie. Umieścił chłopca na stancji, w domu właściciela znanej fabryki pianin i fortepianów Edwarda Kerntopfa, który od razu dostrzegł talent muzyczny swego podopiecznego. W szkole jednak Ignacy popadał w ustawiczne konflikty, słabo przykładał się do nauki, a w orkiestrze grał na puzonie, co nie wróżyło mu większych sukcesów. Dopiero tzw. tournée po Rosji uzmysłowiło młodemu pianiście, że kariera nie jest możliwa bez przygotowania i długotrwałych systematycznych ćwiczeń. Efekty nadeszły szybko. W osiemnastym roku życia ukończył Instytut i uzyskał najlepsze świadectwo. Dwukrotny roczny pobyt w Berlinie dał mu sposobność poszerzenia wiedzy w dziedzinie kompozycji i instrumentacji. Kolejnym marzeniem Paderewskiego były studia pianistyczne u Teodora Leszetyckiego, ówczesnego autorytetu pedagogicznego. Zakończone entuzjastycznie przyjętym przez publiczność koncertem. W 1891 r. pianista wyjechał na pierwsze wielomiesięczne tournée po Stanach Zjednoczonych, w sezonie 1894-1895 znów koncertował w Anglii, Holandii i Niemczech, po czym na cały rok powrócił do Ameryki. I ten pobyt, podobnie jak poprzedni, przyniósł wspaniałe tryumfy artystyczne i niezwykłą popularność. Polski artysta urzekał publiczność nie tylko porywającą grą, ale też sylwetką, osobowością, stylem bycia. W 1899 r. zakupił na stałą siedzibę piękną obszerną posiadłość w Riond-Bosson nad jeziorem Genewskim.
Pod koniec 1918 r. Paderewski przybył do Polski, owacyjnie witany w Poznaniu i Warszawie. Po rozmowie z Józefem Piłsudskim stanął na czele rządu Rzeczypospolitej, obejmując równocześnie tekę ministra spraw zagranicznych. Nie był jednak zawodowym dyplomatą i po dziesięciu miesiącach złożył dymisję.
Paderewski jest jednym z czołowych polskich kompozytorów przełomu XIX i XX w. Pozostawił kilkadziesiąt utworów instrumentalnych i wokalnych, m.in. Koncert a-moll, Fantazję polską, Symfonię h-moll (1909), operę Manru (1901), Sonatę es-moll, 2 cykle wariacji fortepianowych, pieśni oraz popularne miniatury, jak Menuet G-dur. Kontynuował styl romantyczny Chopina i Moniuszki, wprowadzając jednak elementy zapożyczone z neoromantyzmu i modernizmu muzyki niemieckiej i francuskiej (J. Brahms, R. Straussa, C. Debussy), m.in. zaawansowaną harmonikę i elementy polifonii, a także elementy folkloru podhalańskiego.
W październiku 1940 roku wyjechał do Ameryki. Uczestnicząc w zjeździe weteranów armii polskiej nabawił się zapalenia płuc, na skutek którego zmarł w nowojorskim hotelu Buckingham 29 czerwca 1941 r. Wolą kompozytora było, aby miejsce jego ostatecznego spoczynku znajdowało się w niepodległej Polsce. Tymczasowo trumnę złożono w amerykańskiej nekropolii zasłużonych, na cmentarzu Arlington pod Waszyngtonem. 5 lipca 1992 r. prochy Paderewskiego spoczęły w krypcie warszawskiej katedry św. Jana.

ks. Jacek Paczkowski

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!