KATOLICKA NAUKA SPOŁECZNA
Nauczanie papieskie. Wolność religijna warunkiem dla pokojowego współżycia
W poprzednim numerze zatrzymaliśmy się nad kwestią wolności sumienia jako bardzo ważnego elementu na drodze do pokoju. Ściśle powiązana z tym tematem jest sprawa wolności religijnej, którą Jan Paweł II postrzega jako warunek pokojowego współżycia i precyzuje ten temat w Orędziu na Światowy Dzień Pokoju w roku 1988. Wolność religijna stanowi istotny wymóg dla poszanowania godności osoby ludzkiej. Nie można mówić o szacunku dla osoby ludzkiej, jeśli nie pozostawia się jej wolności religijnej, która należy do podstawowych praw człowieka. Dzięki niej osiąga dobro pojedynczy obywatel, jak i całe społeczeństwo. Wolność religijna dotyczy pojedynczych jednostek, jak i wspólnot, którym pozwala się wyznawać i praktykować ich religie, nie stawiając żadnych ograniczeń.
To podstawowe prawo do wolności religijnej jest bardzo często łamane. Niedawno podano, że 20-letnia mniszka tybetańska podpaliła się protestując przeciwko represjom chińskim w Tybecie, domagając się wolności religijnej. Jak podaje PAP było to dziewiąte samospalenie na tybetańskich obszarach prowincji Syczuan od marca tego roku. Na całym świecie możemy znaleźć wiele miejsc, gdzie ogranicza się wolność religijną i jest to powodem wielu konfliktów. Niepokój budzą jednak tendencje, które stają się coraz silniejsze w Europie i dążą do wyeliminowania religii z życia publicznego i społecznego. Wolność religijna zostaje ograniczona do faktu osobistego i prywatnego. Masz prawo wierzyć jak chcesz, ale nie możesz tego w żaden sposób manifestować publicznie. Dlatego symbole religijne przeszkadzają porządkowi społecznemu. Jest to pierwszy krok, aby wejść na drogę prowadzącą do uznania religii jako wrogiej społeczeństwu i w konsekwencji wrogiej człowiekowi. Nie ma bardziej błędnej i nielogicznej tezy jak ta. Niestety jesteśmy ostatnio świadkami dyskusji w Polsce, która ukazuje brak zrozumienia podstawowego prawa, jakim jest wolność religijna.
Niewątpliwie w zdrowym społeczeństwie wolność religijna wymaga wzajemnego porozumienia i tolerancji. Jeżeli ja jestem wyznawcą określonej religii, to pragnę ją wyznawać, praktykować i manifestować bez żadnych ograniczeń. Mając jednak szacunek dla tych, którzy mojej religii nie uznają w żaden sposób nie będę ich przymuszał, aby ją uznali. Z drugiej strony w duchu tolerancji wymagane jest, aby osoby nie uznające mojej religii nie przeszkadzały mi i nie ograniczały mojej wolności religijnej. Jeżeli ktoś nie wierzy, ma prawo wyrazić to publicznie i zamanifestować, ale nie ma żadnego prawa zakazywać innym wierzyć i manifestować swojej wiary. To na pewno nie jest wolność religijna.
Jak stwierdza Jan Paweł II fundamentem i celem porządku społecznego jest osoba, będąca podmiotem niepodważalnych praw, które wynikają z jej natury i nie mogą być w żaden sposób ograniczane. Nie ma żadnej władzy, która miałaby prawo do ograniczania możliwości rozwoju osoby jako osoby. Każda osoba staje się pełniej osobą ludzką przez realizację swojego powołania. Realizacja powołania i rozwój osoby następuje na płaszczyźnie fizycznej i duchowej. Wolność religijna daje możliwość na pełnię rozwoju duchowego i poszukiwanie prawdy, która nobilituje człowieka jako osobę i jako stworzenie Boże. Stąd obywatele mający pełnię wolności religijnej dążą do indywidualnej realizacji i ubogacają siebie samych i całe społeczeństwo. Dzięki temu zostaje nie tylko zachowany, ale jeszcze bardziej utwierdzony porządek społeczny wzrastający w atmosferze pokoju.
ks. Paweł Guździoł?
Komentarze
Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!