Pielgrzymkowe nauczanie Jana Pawła II Światowy Dzień Młodzieży cd.

KATOLICKA NAUKA SPOŁECZNA

Pielgrzymkowe nauczanie Jana Pawła II

Światowy Dzień Młodzieży cd.

Trwając przy Ojcu Świętym na Jasnej Górze wsłuchujemy się nadal w słowa jego homilii głoszonej do młodych i do każdego z nas. Młodość charakteryzuje się bardzo intensywnym i odkrywczym podejściem do życia, chyba w tym okresie rodzą się najbardziej wzniosłe i twórcze ideały. Młodości nie można mierzyć tylko wiekiem, ponieważ prawdziwy chrześcijanin całe życie powinien pozostać młody sercem i duchem. Możemy przypomnieć sobie Jana Pawła II w czasie nocy czuwania w Rzymie w 2000 roku, bawiąc się razem z młodzieżą zacytował polskie przysłowie: „kto z kim przestaje taki się staje”, on też zawsze ukazywał młodość serca i ducha mimo choroby
i  wieku. Słowa kierowane do młodych są przepełnione szczególną energią i zachęcają do twórczego działania. W Częstochowie Papież wołał: „Pracować wielkodusznie nad budową społeczeństwa odznaczającego się stałym poszukiwaniem sprawiedliwości, zgody, solidarności i pokoju, oto ideał, który odsłania każdemu bogactwa daru z samego siebie oraz służby. Ideał, jaki każdy w sobie nosi. We współpracy nad budowaniem braterstwa między ludźmi pośród narodów, w wielkodusznym niesieniu pomocy najuboższym człowiek może odkryć piękno życia”.
Odkrywanie piękna życia poprzez służbę i niesienie pomocy najuboższym, nie jest to propozycja tylko dla niektórych, społeczników czy fascynatów i świętych, to ma być program dla każdego. Bardzo często w społeczeństwie można dostrzec wielu ludzi wykazujących jakiś marazm i zniechęcenie do działania, a nawet do życia. Ciągłe narzekanie i biadolenie. Jednocześnie gdy coś się zaproponuje tym osobom, pierwsze pytanie jakie zadają to: „co ja z tego będę miał?”, zarazem jest też bardzo dużo ludzi wykazujących przedsiębiorczość i chęć działania, ale też w tym tylko, co jest dla nich interesowne. Niestety dzisiaj bardzo często jedynym kryterium działania jest interesowność. Nawet pomoc najuboższym staje się interesowna, ponieważ może być okazją do reklamy i pokazania się. Na pewno w takich postawach trudno znaleźć ducha służby i niestety trudno odkryć prawdziwe piękno życia. Wydaje się, że wielu młodych i wykształconych ludzi jest gotowych dać z siebie dużo, ale oczywiście tylko wtedy jeśli będą wynagrodzeni w odpowiedni sposób. Nie zawsze jednak to wynagrodzenie odpowiada oczekiwaniom. Rodzi się wtedy frustracja i zniechęcenie. Sprawiedliwe wynagrodzenie jest zawsze podstawowym wymogiem i nie podlega dyskusji, ale nieraz przerost ambicji i oczekiwań wychodzi poza tą sferę.
Radość ze służenia innym i bezinteresowność w dawaniu siebie na co dzień, pomaga odkrywać piękno życia i pozwala człowiekowi przeżywać je pełniej. Nie szukając tylko zapłaty za to co robi unika wielkich rozczarowań, a czasami nawet drobne gesty wdzięczności dają wielkie zadowolenie. Wtedy życie staje się piękne mimo trudności jakie z sobą niesie. Źródło radości jest w Bogu i bezinteresowne służenie innym w duchu wiary prowadzi do wzrostu duchowego i umocnienia w wierze. W drodze tej towarzyszy nam Maryja i o jej pośrednictwo prosił Papież na koniec homilii: „Ty jesteś Maryjo przyczyną naszej radości. A szczyt tej radości jest właśnie dziś! Chcemy to wyrazić, tak jak umiemy, jak ludzie, jak dzieci, jak twoje dzieci. Przyczyno naszej radości!”

ks. Paweł Guździoł

kns.pytania@gmail.com