Nauczanie Episkopatu Polski

Rozpoczęliśmy Rok Wiary, w którym zadaniem wiodącym jest ewangelizacja. Jest to zadanie, które Kościół realizuje od samego początku, ale w każdym czasie przyjmuje ono swoisty wymiar. Ewangelizacja, czyli nic innego jak głoszenie Dobrej Nowiny, głoszenie Ewangelii. Treść Dobrej Nowiny nie zmienia się, ale zmienia się człowiek, który ją przyjmuje, zmieniają się społeczeństwa, w których człowiek żyje. W naszych wstępnych felietonach mówiliśmy, że nauka społeczna Kościoła to przekład Ewangelii na współczesne problemy społeczne, można ją nawet nazwać „ewangelią społeczną”. Nauka ta głosi prawdy i wartości ewangeliczne i wskazuje, jak postępować wobec nowych kwestii i problemów społecznych. Papież Benedykt XVI bardzo często podkreśla, że nauka społeczne Kościoła jest dzisiaj ważnym narzędziem ewangelizacji.

Bardzo bogate nauczanie papieskie i nauczanie Kościoła ustosunkowuje się do wielu spraw i problemów społecznych w perspektywie ogólnej. To nauczanie jest kontynuowane i przekazywane przez Kościół lokalny, który te treści może przekładać na swój grunt i jeszcze bardziej je precyzować, stąd także wielkie znaczenie i rola poszczególnych Konferencji Episkopatu. Warto więc zwrócić uwagę na dokument społeczny, który w tym roku wydała Konferencja Episkopatu Polski. Dokument zatytułowany „W trosce o człowieka i dobro wspólne” został przyjęty na 357. Zebraniu Konferencji Episkopatu Polski 13 marca 2012 r., a publiczna prezentacja odbyła się 29 marca w Sekretariacie Episkopatu Polski w Warszawie. Dokument ten przygotowała Rada ds. Społecznych Episkopatu Polski pod kierunkiem bp. Józefa Kupnego. Prace nad nim rozpoczęły się w czerwcu 2011 roku. Warto też przypomnieć, że poprzedni dokument społeczny „W trosce o kulturę życia i pracy” był poświęcony problemowi bezrobocia  i został wydany w 2001 roku

Zasadniczym przesłaniem nowego dokumentu jest wezwanie do działania na rzecz ochrony godności i praw każdego człowieka we wszystkich wymiarach życia społecznego. Biskupi zaznaczają, że dokument społeczny powstał z troski o człowieka i dobro wspólne całej Ojczyzny. Za istotny element budowy ładu społecznego przyjmują promocję integralnego obrazu człowieka. Piszą między innymi  „Polska znajduje się obecnie w momencie przełomowym, w którym rozwojowi – mimo wielu godnych uznania sukcesów – zagraża poważny kryzys: kryzys wartości, które spajały naród przez stulecia, pozwalając mu przetrwać w najcięższych czasach. Bez odwołania się do tych wartości postęp może okazać się tymczasowy i iluzoryczny, a w konsekwencji może nawet zagrozić istnieniu narodu”. Troska o przyszłość naszej Ojczyzny ma pobudzić do ogólnonarodowej dyskusji wszystkich obywateli, ludzi dobrej woli bez względu na przynależność partyjną. Elementem jednoczącym tej dyskusji ma stać się godność człowieka i dobro wspólne. Potrzeba znalezienia tych wartości, które łączą polskie społeczeństwo, chronią je i jednocześnie promują. 

Biskup Józef Kupny podczas prezentacji dokumentu wyraził nadzieję, iż dokument ten ożywi zainteresowanie nauką społeczną Kościoła. Wspomniał, że było ono olbrzymie na przełomie lat 90, w czasie budowy społeczeństwa demokratycznego i zmian gospodarczych, ale obecnie nieco  wygasło. Po kilku miesiącach od ukazania się dokumentu, pojawia się raczej smutna refleksja, że nie widać wielkiego wzrostu zainteresowania nauką społeczną Kościoła, a sam dokument jak na razie nie wywołał wielkiej dyskusji i chyba nie do wszystkich nawet dotarła wiadomość o jego istnieniu.

ks. Paweł Guździoł