Diecezjalna pielgrzymka na Górę Krzyża

Niedawno ktoś próbował mnie przekonywać, że spotkanie na Górze Krzyża, to za każdym razem ten sam schemat, żadnej pomysłowości, żadnej kreatywności, nic nadzwyczajnego. Jednak jest to zarzut podobny do tego, że Msza św. może się znudzić, bo za każdym razem jest taka sama. Tymczasem ani Eucharystia, ani  pielgrzymka na Górę Krzyża nigdy nie jest taka sama. Inne jest słowo Boże skierowane do nas i inni jesteśmy przede wszystkim my sami, każdego dnia, każdego roku doświadczenia i słuchanie Bożego słowa zmienia nas, bez względu na to, jak bardzo tego chcemy. 

Naśladować Chrystusa

W refleksję wokół krzyża wprowadził pielgrzymów (także tych, którzy w sierpniu szli na Jasną Górę) ks. Tomasz Kaczmarek, opiekun ośrodka duszpasterskiego ,,Samotnia“. W Godzinie Miłosierdzia zabrzmiał dzwon pod Krzyżem Jubileuszowym, a chwilę później wszyscy modlili się Koronką do miłosierdzia Bożego. Eucharystii przewodniczył ks. bp senior Stanisław Napierała, który w homilii odniósł się do święta Podwyższenia Krzyża, które ma nam przypominać, że krzyż kryje w sobie dwa pojęcia: znaku i samego Jezusa Chrystusa. - Jezus Chrystus jest tym krzyżem, wywyższony na drzewie krzyża, rozpięty, ukazał się jako żywy krzyż. To święto Podwyższenia Krzyża jest po to, żebyśmy ten znak zauważyli na nowo i w swoim mieszkaniu i w swoim otoczeniu, miejscach publicznych, szkołach, szpitalach, urzędach, przy drogach. Wszędzie, gdzie nasze życie ludzkie przebiega, powinien być i nawet nie jest właściwe mówić o prawie krzyża, że on może być wszędzie, to nie jest właściwy sposób mówienia. Trzeba mówić, że krzyż jest nam potrzebny wszędzie. To nie krzyż ma prawo, ale On chce z nami być wszędzie, gdzie żyjemy, gdzie pracujemy, okazując w ten sposób swoją miłość. Warto to sobie przypomnieć, bo ciągle pojawiają się jacyś ludzie, którzy chcieliby krzyż nie tylko usunąć, ale po prostu zniszczyć, żeby nigdy się do niego nie odwoływać. Pojawiają się różne pomysły uzasadniające wyrzucanie krzyża. Gdy to się czyni człowiek pozbawia się czegoś bardzo ważnego. – mówił Biskup Senior. 

Każdy ma swój krzyż

W dalszej części swojego rozważania Ksiądz Biskup przypomniał słowa z niedzielnej Ewangelii: ,Jeśli kto chce iść za mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech mnie naśladuje”. Przecież każdy człowiek ma swój krzyż. Czasami tak łatwo wydawać nam sądy o innych, zakładać, że skoro mają pieniądze, dobrą pracę i piękny samochód to są szczęśliwi. Czasami wystarczy się takiej osobie trochę lepiej przyjrzeć, żeby dostrzec, że także ona ma swój krzyż, czasami bardzo ciężki – samotność, choroba, której nie widać czy trudne relacje z rodziną.
- Co z tym krzyżem robić? Można i tak nieraz czynią ludzie – przeklinać. Czemu ja mam taki krzyż. Dlaczego ja? Nie mogą się pogodzić z tym krzyżem. Można tak. Są ludzie, którzy upadają pod ciężarem swojego krzyża, załamują się, wpadają w jakąś chorobę, depresję, są ludzie, którzy odbierają sobie życie, bo nie mogą unieść swojego krzyża. Można tak, ale Pan Jezus wskazuje inną możliwość: ,,Jeśli kto chce iść za mną, niech weźmie swój krzyż i niech mnie naśladuje”. Ten krzyż swój rozpoznać, ująć go i powiedzieć: ,,Panie Jezu, idę za Tobą, a Ty poślij mi swojego Ducha, by On mnie prowadził, drogą, którą Ty idziesz, śladami Twoimi i wtedy dojdę, dzięki temu krzyżowi, który mam, do tego miejsca, które nazywa się miejscem zmartwychwstania.” Ja zmartwychwstanę, najpierw zmartwychwstanę w sensie osiągnięcia mocy Ducha, że mi pomogą tu na ziemi ten krzyż nieść. – mówił bp senior Stanisław. Przyznał też, że w swojej posłudze, jak chyba każdy z nas w swoim życiu spotkał ludzi, których dotknęło takie nieszczęście, takie cierpienie, że nie sposób było znaleźć słowa pocieszenia. Jednak znalazły się osoby, które powiedziały Księdzu Biskupowi, a i ja takie w życiu spotkałam, że one już swojej sytuacji za nic nie zmienią. Jednak odkryły Jezusa Chrystusa i choć jest ciężko, to w sercu odnajdują pokój, moc w duchu, a nawet radość, że swojego krzyża za nic by nie oddały. - To jest tajemnica krzyża. Ta osoba wzięła swój krzyż, naśladowała Chrystusa i doszła już tu na ziemi do tego zmartwychwstania. Zwyciężyła lęk, zwyciężyła cierpienie, żyje. Ale i to zmartwychwstanie, które jest celem naszego życia, zmartwychwstanie ze śmierci do życia, którym żyje Bóg to jest nasze powołanie. Ten, kto bierze swój krzyż i naśladuje Jezusa dojdzie do tej pełni szczęścia, bo tak go Jezus poprowadzi – powiedział ks. bp Stanisław. 

***

Biskup Stanisław Napierała wyjaśniał pielgrzymom przed błogosławieństwem, że choć oddał władzę pasterską biskupowi Edwardowi Janiakowi, to nadal będzie się z nimi spotykał, zawsze za jego pozwoleniem. Diecezjanie podziękowali za wieloletnią posługę biskupowi Stanisławowi i ks. Tomaszowi, duszpasterzowi ,,Samotni”.

Tekst i foto Anika Djoniziak