Żyjmy z sobą za pan brat!

Przedborów. Pod takim hasłem odbył się obóz 2. Gromady Miechowskiej św. Siostry Faustyny i 2. Gromady Lututowskiej św. Miriam Baouardy. Pobyt Wilcząt (dziewczynek) w wieku od 9 do 12 lat pod czujnym okiem Akeli Marty i Akeli Ani w Przedborowie trwał siedem dni. Każdy wschód słońca przynosił nowe zadania, wyzwania i niespodzianki - w końcu Skauci Europy  to niekończąca się przygoda życia! 

Akela to nazwa wilka, który był szefem wilczej gromady w „Księdze Dżungli” Rudyarda Kiplinga. We wspomnianą postać wciela się każda osoba będąca szefem, czyli przywódcą wilczej gromady. Gromada składa się także z Wilczków, które podzielone są na grupy tzw. szóstki. Każda szóstka ma swoją nazwę: biała, szara, czarna i brunatna. Nazwa zaczerpnięta jest od kolorów futer wilków.  Małe Wilczki mają za zadanie słuchać starego wilka Akeli. 

Zanim wyjechałyśmy na obóz spotkałyśmy się na wspólnej Mszy Świętej, bo ona jest źródłem chcenia i działania - jak mówi Pismo Święte. Dzielnie służyłyśmy podczas Eucharystii naszym śpiewem. Warto zauważyć, że na Łamaniu Chleba spotykałyśmy się każdego dnia, a naszym opiekunem duchowym był ks. Wojciech Deresiński.  Najpiękniejsze było to, że podczas Komunii Świętej ławki były puste, bo WSZYSCY chcieli przyjąć Pana Jezusa pod postacią Chleba. Podczas Eucharystii uczyłyśmy się, jak żyć we wspólnocie oraz zgłębiałyśmy sens sakramentów. Modlitwa towarzyszyła nam podczas posiłków, w południe wzywała nas na Anioł Pański, a wieczorem dziękowałyśmy za miniony dzień. Gdy byłyśmy już wtulone w śpiwory kreśliłyśmy sobie wzajemnie znak krzyża na naszych czołach. 

Codziennie towarzyszyły nam hasła zaczerpnięte ze wspomnianej już książki. Dotyczyły one odwagi, smutku, wspólnego podejmowania decyzji, wspomnień, przyjaciół. Każdy z tych tematów rozwijany był podczas Skały Narady, czyli spotkania całej gromady. W trakcie jej trwania rozmawiałyśmy na wybrany temat. Na zakończenie wspólnie wybierałyśmy zadanie, które każdy Wilczek musiał wykonać np. przezwyciężanie swoich lęków. Większość ludzi boi się myszy, ale nie Wilczęta! Podczas ataku szarych zwierzątek dziewczynki wykazały się spokojem, opanowaniem
i radością. Otoczone przyrodą radowałyśmy się pięknem stworzeń. 

Podczas obozu rozwijałyśmy swoje umiejętności manualne, plastyczne, sportowe, ekspresyjne itd. W ciągu dnia zajmowałyśmy się lepieniem figurek z masy solnej, budowałyśmy latawce - zajęło to nam aż trzy godziny. Wszystkie dzielnie dążyłyśmy do celu. Była też olimpiada sportowa przebiegnięta z uśmiechem na twarzy, bo jak mówi Prawo Wilczka: „Wilczek jest zawsze uśmiechnięty”. 

Wieczorami gromadziło nas ciepło ogniska, podczas którego każda szóstka przedstawiała scenkę. Na uwagę zasługuje wydarzenie niby smutne, ale zakończone happy endem. Między dwiema dziewczynkami powstał konflikt, żadna z nich nie chciała wyciągnąć ręki do zgody. Co zrobiła jedna z szóstek? Wpadła na pomysł, żeby przygotować na ten temat scenkę opatrzoną zakończeniem, że nie warto się kłócić, ale należy zapominać o urazach i wykorzystywać każdą minutę naszego życia do służby i rozpowszechniania dobra wokół nas.

 Zdarzają się sprzeczki, nieporozumienia czy różnice zdań - tego w życiu nie unikniemy, ale naszym zadaniem jest dążenie do tego, by żyć z sobą za pan brat. Każdy dzień spędzony razem zbliżał nas do siebie. Nie byłyśmy dwiema, ale jedną wspólnie obozującą gromadą.  (zdjęcie obok) Zgromadzonych umiejętności, przygód nikt nam nie zabierze. Każde doświadczenie z pewnością nam się przyda. Chęć służby i pomocy mamy już we krwi, bo jest Ktoś Kto pierwszy nam pokazał jak żyć - Jezus Chrystus. Bez Boga Skauting nie miałby najmniejszego sensu!  To On nam wyznacza szlak, którym chcemy podążać do końca życia! 

Anna Mielczarek 
Akela 2. Gromady Lututowskiej św. Miriam Baouardy