Życie opaarte na Chrystusie Ostrów Wielkopolski.

- Diakon, a potem kapłan musi być człowiekiem, który poznaje Jezusa, którego spotyka codziennie na modlitwie, w sakramentach świętych i uczy się Go kochać wszędzie, gdzie przebywa, czy to jest samotność, czy posługa, czy przebywanie z innymi ludźmi - w homilii przypominał ks. bp Łukasz. Podkreślił też, że nikt z diakonów i kapłanów nie znajdzie wystarczająco dużo energii, aby pełnić swoją posługę długotrwale, jeśli to nie będzie rozświetlone światłem Ducha Świętego, nie będzie oparte na Chrystusie. Ważne jest też, by w sercach była wiara, a jeżeli jej nie ma, to w życiu diakona i kapłana nie wydarzy się nic głębokiego. - O tę wiarę modlimy się dzisiaj w tym kościele pw. św. Stanisława, biskupa i męczennika, człowieka odważnego, człowieka, który całkowicie określił się w swoim życiu po stronie Chrystusa. Prosimy o to Matkę Najświętszą i św. Józefa, który w sposób szczególny towarzyszy nam w tym roku - powiedział Ks. Biskup. W tym ważnym szczególnie dla nowo wyświęconych diakonów dniu w konkatedrze modlili się rektor kaliskiego seminarium ks. dr Piotr Górski, moderatorzy, wykładowcy, proboszczowie, klerycy, krewni i bliscy diakonów. Podczas uroczystości zaśpiewał Chór św. Grzegorza z parafii pw. św. Stanisława BiM.
W konkatedrze święcenia diakonatu przyjęli: Piotr Dobrychłop z parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Żegocinie, Tomasz Dytfeld z parafii pw. św. Antoniego Padewskiego w Ostrowie Wlkp., Artur Filipiak z parafii pw. św. Mikołaja w Stawie Kaliskim, Lucjan Kupiec z parafii pw. św. Marcina w Odolanowie, Witold Morozowicz z parafii pw. św. Ap. Piotra i Pawła w Sycowie, Robert Olejnik z parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Wysocku Wielkim i Sebastian Taczka z parafii pw. św. Pawła, Ap. w Ostrowie Wlkp. - W dzieciństwie nie byłem ministrantem, lektorem i nie należałem do żadnej grupy parafialnej - mówił tuż po święceniach diakonatu Artur Filipiak z parafii pw. św. Mikołaja w Stawie Kaliskim. - Kiedy znalazłem się w klasie maturalnej, zakładałem, że pójdę na studia o kierunku politechnicznym i miałem dziewczynę. Po pierwszym semestrze studiów wiedziałem, że ich nie skończę. Wiedziałem, że to nie jest moje miejsce. Nie miałem już sił uciekać przed głosem Pana Boga, który wcześniej słyszałem. To był moment decydujący, by zabrać dokumenty z uczelni, powiedzieć rodzicom i dziewczynie o swojej decyzji i pójść do seminarium - dzielił się dalej diakon, dla którego najważniejsza jest służba drugiemu człowiekowi. - Bardzo dobrze czuję się pracując z osobami niepełnosprawnymi i myślę, że w tym kierunku będę dalej się rozwijał - podkreślił. Natomiast pochodzący z Odolanowa diakon Lucjan Kupiec myślał o kapłaństwie już w szkole podstawowej.
- Od pierwszej klasy służyłem jako ministrant. W gimnazjum już nie byłem tak odważny, aby przyznawać się do tych myśli. Po maturze poprosiłem Boga o światło i właśnie On wskazał mi tę drogę i poszedłem do seminarium - zauważył dk. Lucjan. Diakonat jest dla niego jednym z kroków w stronę kapłaństwa i szczególnie wyrazem służby i otwartości na Kościół w osobie biskupa. - Przede wszystkim to się wyraża w złożonym dzisiaj ślubie posłuszeństwa. To już nie ja będę decydował o sobie, ale Kościół zadecyduje, jak moje życie się potoczy - powiedział.

Renata Jurowicz