U Matki Pocieszenia

U Matki Pocieszenia

Lutogniew. „Maryja to imię, które oświeca drogę naszego życia, uśmierza ból, wlewa w duszę pokój i święte wesele” - słowa św. Urszuli Ledóchowskiej są jednocześnie doskonałym obrazem i podsumowaniem tegorocznej XXI Pielgrzymki osób niepełnosprawnych do sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Lutogniewie, która tradycyjnie wyruszyła z parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Krotoszynie w ostatnią sobotę sierpnia, a jej przewodnikiem był ks. Tomasz Jakubowski. 

Nasza pielgrzymka to rekolekcje w drodze, podczas których poprzez służbę drugiemu człowiekowi swoim uśmiechem, dobrym słowem czy podaną ręką, kiedy brakowało sił, uczyliśmy się na wzór Maryi odpowiadać Bogu „tak”. Radosne bicie dzwonów ogłosiło przybycie pielgrzymów, których serdecznie powitał kustosz sanktuarium ks. kan. Łukasz Żurawski, który podkreślił, że jesteśmy najważniejszą pielgrzymką przybywającą do Matki Bożej Pocieszenia. Pomimo, że dźwigamy swój krzyż choroby, cierpienia to wraz ze swoimi opiekunami i tymi, którzy nam pomogli przybyć, pokonaliśmy drogę co najmniej 7 km z Krotoszyna, żeby zawitać w pierwszym dniu uroczystości odpustowych ku czci MB Pocieszenia w Lutogniewie. Była wspólnota „Przemienienie” z Krotoszyna, Dom Pomocy Społecznej z Baszkowa, Dom Pomocy Społecznej ze Zdun, ale także pielgrzymi z Ostrowa Wlkp. i cała okolica. Wszyscy na czele z ks. Tomaszem zostaliśmy serdecznie powitani i zachęceni, abyśmy czuli się tutaj jak u Mamy. Rozpoczynając kazanie ks. Tomasz zaznaczył, że była to jego pierwsza pielgrzymka z osobami niepełnosprawnymi (mamy nadzieję, że będą kolejne) i może ten początek, który rozpoczął się w uroczystość Matki Bożej Częstochowskiej jest pięknym znakiem. Na zakończenie Eucharystii Kustosz jeszcze raz podziękował nam za naszą obecność i za wspólną modlitwę.

Nasze radosne i pełne wzruszeń spotkanie zakończyliśmy w ogrodach proboszczowskich, gdzie w „Altance u Plebanka” miło spędziliśmy czas na wspólnych rozmowach. 

Agnieszka Lis, uczestnik pielgrzymki