Rocznica powstania - Krotoszyn

Krotoszyn
Rocznica powstania

Od 27 grudnia 2013 r. trwają obchody 95. rocznicy wybuchu Powstania Wielkopolskiego. Uroczystości patriotyczne odbyły się w Poznaniu, Warszawie oraz wielu miejscach walk powstańczych. Mieszkańcy Wielkopolski w sposób szczególny są wdzięczni i dumni, że w tym właśnie regionie wybuchło zwycięskie powstanie, które przyczyniło się do odzyskania niepodległości ziem wielkopolskich.
W Krotoszynie obchody 95. rocznicy wybuchu Powstania Wielkopolskiego zainicjowało 27 grudnia 2013 roku patriotyczne zgromadzenie przy pomniku Powstańców Wielkopolskich, zorganizowane m. in. przez Stowarzyszenie „Wiara Lecha”. Rocznicowe obchody powiatowo-gminne miały miejsce 1 stycznia br.  Centralnym punktem uroczystości była Msza św. sprawowana w krotoszyńskiej farze (św. Jana Chrzciciela) oraz defilada ulicami miasta pod pomnik Powstańców Wielkopolskich.
W wygłoszonej homilii ks. prałat Aleksander Gendera w nawiązaniu do czytań liturgicznych odniósł do losów naszej Ojczyzny błogosławieństwo z Księgi Liczb - „Niech cię Pan błogosławi i strzeże… Niech cię obdarzy pokojem!” W kolejnej części przypomniał losy Powstania Wielkopolskiego. Pierwszego dnia stycznia Paderewski opuścił Poznań, owacyjnie witany w wyzwolonym Ostrowie, przez który przejeżdżał w drodze do Warszawy. W tym samym czasie powstańcy wyzwolili Krotoszyn. Miasto zdobyto siłami pociągu pancernego „Poznańczyk”, przysłanego do Wielkopolski przez Naczelne Dowództwo WP w Warszawie. Decyzję o wyzwoleniu Krotoszyna podjął sztab Batalionu Pogranicznego ze Szczypiorna. Po zdobyciu dworca powstańcy, przy współudziale miejscowych ochotników, zajęli wszystkie ważniejsze obiekty w mieście. Niemcy wycofali się do koszar im. Steinmetza (przy dzisiejszym skrzyżowaniu ul. Młyńskiej i ul. 56 Pułku Piechoty Wlkp.) i tam, dzięki udanej akcji grupy powstańców pod dowództwem Władysława Rybakowskiego, poddali się.
Niemiecka załoga wojskowa opuściła Krotoszyn 3 stycznia, udając się pociągiem do Cieszkowa, a pozostawione w koszarach, pokaźne zapasy broni i amunicji zostały zabezpieczone przez powstańców. Nie zakończyło to jednak walk powstańczych. W nocy z 29 na 30 stycznia Niemcy rozpoczęli akcję zaczepną pod Zdunami.
1 lutego poległ podczas patrolu pierwszy powstaniec w powiecie krotoszyńskim – kpr. Franciszek Sowiński. Od 6 do 21 lutego toczyły się walki o Krotoszyn i Zduny. Tymczasowa linia graniczna została ustalona między Zdunami a Perzycami dopiero 8 marca (pokój kończący powstanie podpisano 16 lutego w Trewirze) i obowiązywała do czasu wejścia w życie postanowień traktatu wersalskiego (styczeń 1920 roku), na mocy którego Zduny znalazły się w granicach Państwa Polskiego. Po 126 latach niewoli ziemia krotoszyńska z Wielkopolską znalazła się w granicach II RP.
W końcowej części homilii ks. prałat Gendera pytał: „W czym uwidacznia się nasza wdzięczność i patriotyzm? Jaki ma być patriotyzm praktykowany w naszych szkołach? Jak budować mają patriotyzm młodzi Polacy, którzy z braku perspektyw opuścili swoje środowiska, bliskich i przenieśli się za granicę?” Jako odpowiedź i zobowiązanie wybrzmiały przytoczone słowa Ignacego Jana Paderewskiego 26 grudnia 1918 roku: „Wszyscyśmy dzieci jednej Matki i o ile każdy z nas swój święty spełni obowiązek, mamy również prawo do jej sprawiedliwej opieki”. Potrzeba posiadania Ojczyzny, jak potrzeba posiadania matki czy ojca, jest naturalnym pragnieniem każdego człowieka; niezaspokojona, pozostawia puste miejsce w ludzkim sercu i w ludzkim życiu. Ojczyzna bowiem
– jak mawiał bł. Jan Paweł II – to „poczucie wspólnoty, przynależności do rodziny”. Ojczyzna to „poniekąd to samo co ojcowizna”, czyli dobra otrzymane jako dziedzictwo materialne i duchowe po ojcach. Ojczyzna to także ziemska matka, która ma prawo do szczególnej miłości”.
Obchody rocznicy Powstania Wielkopolskiego zaowocowały inicjatywą Stowarzyszenia „Wiara Lecha” odnowienia najbardziej zaniedbanych i zapomnianych pomników powstańców, spoczywających na krotoszyńskim cmentarzu, na co uzyskali zgodę i poparcie Księdza Proboszcza.

Wojtek Brzeziński