Powołani do posługiwania - Kalisz

Kalisz
Powołani do posługiwania

Ten, kto przyjmuje święcenia, otrzymuje - przez posługę biskupa - dar Ducha Świętego, który daje mu świętą władzę pochodzącą od Chrystusa (KKK [1] 1538). Kościół kaliski 24 maja otrzymał czterech nowych kapłanów, którzy dzięki namaszczeniu Duchem Świętym zostali naznaczeni szczególnym znamieniem i tak upodobnili się do Chrystusa Kapłana, aby móc działać w Jego zastępstwie.

Każdy kapłan, który sprawuje sakramenty, nie działa własną mocą, lecz in persona Christi, co znaczy w osobie Chrystusa. Przez fakt święceń dysponuje przemieniającą, uzdrawiającą i zbawczą mocą Chrystusa, ponieważ nie ma on niczego z siebie, lecz jest przede wszystkim sługą. „Prezbiterzy uczestniczą w posłannictwie biskupa i jako jego współpracownicy są powołani do posługiwania ludowi Bożemu i razem z biskupem tworzą jedno prezbiterium, wspólnotę duszpasterską przeznaczoną do wypełniania różnych zadań w Kościele” (Lumen gentium, 28). Z chwilą przyjęcia święceń neoprezbiterzy przez chrzest będą włączać ludzi do ludu Bożego, w sakramencie pokuty odpuszczać grzechy w imieniu Chrystusa i Kościoła. Będą umacniać chorych, namaszczając ich świętym olejem. Sprawować święte obrzędy, a co za tym idzie składać Bogu uwielbienia, dziękczynienia i prośby nie tylko za lud Boży, lecz także za cały świat. Pełniąc te zadania ważne jest, by pamiętali, że z ludzi zostali wzięci i dla ludzi ustanowieni, aby im pomagać w dążeniu do Boga. Dlatego podczas święceń kapłańskich biskup przyzywa mocy Ducha Świętego, aby spoczęła na kandydacie do święceń. Moc ta wyciska na człowieku nieusuwalną pieczęć, która pozostanie z nim na zawsze. Prezbiterat, to drugi stopień święceń, pierwszy z nich to diakonat. Święcenia odbywają się podczas Mszy św. dla podkreślenia, że wszystkie sakramenty mają swoje źródło w Misterium Paschalnym Chrystusa oraz że kapłani są przeznaczeni do sprawowania Najświętszej Eucharystii. Po przeczytaniu Ewangelii rozpoczyna się obrzęd święceń, kiedy to każdy z kandydatów zostaje wezwany imiennie do święceń. Słowem: ,,Jestem” oznajmia swoją obecność i gotowość przyjęcia święceń. W kaliskiej katedrze rektor seminarium ks. prof. Jan Grzeszczak w imieniu Kościoła poprosił ks. bpa Edwarda Janiaka o wyświęcenie wywołanych diakonów na kapłanów. Natomiast Orynariusz ogłosił, że przedstawionych kandydatów z łaski Bożej wybiera do stanu prezbiteratu.
Ksiądz Biskup wygłosił także homilię, w której wyraził pragnienie, by byli dobrymi uczniami Chrystusa, zachęcał aby słowa św. Pawła „Biada, gdybym nie głosił Ewangelii” stały się mottem ich kapłańskiego życia. - Zapamiętajcie dobrze te słowa, weźcie je sobie do serca i uczyńcie raz na zawsze swoimi. Musicie głosić Ewangelię w porę i nie w porę, w czasie burzy i w pogodne dni, mimo zmęczenia i zniechęcenia oraz niezależnie od nastroju słuchaczy – mówił ks. bp Janiak. Zaznaczył, że ideał Dobrego Pasterza musi przyświecać wszystkim poczynaniom pracy kapłańskiej, czyli sprawowaniu Eucharystii, udzielaniu sakramentów świętych, przygotowaniu homilii, trosce o grupy modlitewne, czy katechezie. Ksiądz Biskup zauważył, że powołanie do stanu kapłańskiego jest wielkim darem, który jest nie tyle wyniesieniem do wyższej godności, ile wezwaniem do doskonalszej służby we wspólnocie Kościoła, a osoby należące do stanu kapłańskiego spełniają ważną rolę w społeczności wierzących, a przy tym wielkiej odpowiedzialności. 
- Swoim życiem dawajcie dobre świadectwo wiary. Bądźcie dobrymi uczniami Chrystusa. Idźcie i głoście światu Ewangelię. W waszej pracy, a przede wszystkim wierności powołaniu niech czuwa nad wami Najświętsza Maryja Panna, Wspomożenie Wiernych i św. Józef, nasz niezawodny patron - wołał Ordynariusz, podkreślając, że w przekazywaniu wiary najważniejsze jest osobiste świadectwo. Dlatego też wszystkich zgromadzonych Biskup poprosił o modlitwę za kapłanów, gdyż nie jest to łatwa służba. -  Zróbcie postanowienie, żeby każdego dnia wspomnieć o waszym księdzu, który jest waszym reprezentantem przed Bogiem. Prosimy was o modlitwę za tych kapłanów, aby byli godnymi znakami obecności Boga w świecie – prosił Ordynariusz.
Po homilii kandydaci przyrzekli słowem: „Chcę” wiernie wypełniać zobowiązania wypływające z przyjmowanych święceń. Każdy z kandydatów przyrzekł także Księdzu Biskupowi i jego następcom cześć i posłuszeństwo. Istotnym momentem obrzędu święceń jest nałożenie przez Biskupa dłoni na głowę kandydatów. Jest to gest przekazania władzy kapłańskiej. Po Biskupie gest włożenia rąk na nowo święconych czynili obecni w kościele prezbiterzy dla podkreślenia wspólnoty z najmłodszymi w diecezji kapłanami oraz na znak przyjęcia ich do miejscowego prezbiterium. Każdemu z nowych kapłanów dla podkreślenia ich szczególnego związku z Chrystusem i udziału w Jego wiecznym kapłaństwie Ksiądz Biskup namaścił dłonie olejem Krzyżma św.  oraz  przekazał chleb na patenie i wino w kielichu, potrzebne do sprawowania Mszy św. Pocałunek Biskupa zakończył święcenia prezbiteratu. Jest on postrzegany jako pieczęć potwierdzająca przyjęcie przez niego nowych współpracowników i wprowadzenie ich w posługiwanie lokalnemu Kościołowi. Po tych obrzędach nowo wyświęceni kapłani po raz pierwszy celebrowali Mszę św. pod przewodnictwem Ordynariusza, wraz z Księżmi Biskupami seniorami i innymi prezbiterami obecnymi na uroczystości święceń.

Tekst i foto Arleta Wencwel