Odnawiające rekolekcje

Odnawiające rekolekcje

Od 18 do 20 lutego br. wspólnoty Odnowy w Duchu Świętym diecezji kaliskiej uczestniczyły – jak co roku – w zimowych rekolekcjach, prowadzonych tym razem przez ks. Pawła Filipiaka. Temat rekolekcji brzmiał:  „Wypłyń na głębię i stań do walki duchowej”, a jego uczestników (ponad 60 osób) ugościł Ośrodek Caritas w Przedborowie.
W programie rekolekcji znalazły się m. in. konferencje, wprowadzenie i medytacja przed Najświętszym Sakramentem, modlitwa Liturgią Godzin i oczywiście Eucharystia. Była to dla nas szansa zbliżenia się do Jezusa, na odnowienie i umocnienie osobistej relacji z Nim, a zarazem możliwość wzajemnego poznawania się (szczególnie dla osób, które przyjechały pierwszy raz) i dzielenia miłością. Jezus nikogo nie pozbawia Swojego zainteresowania – mogliśmy tego doświadczać, widząc Jego łaskę w swoim życiu i w życiu naszych przyjaciół.
Niektóre z uczestniczek napisały: „Na te rekolekcje – tak to czuję – zostałam osobiście zaproszona przez Jezusa. Kiedy w poprzednich latach słyszałam, że osoby ze wspólnoty jadą na rekolekcje, coś mnie wstrzymywało i było wiele przeciwności, a tym razem Bóg przynaglił mnie przez koleżankę z grupy, która kilka razy zapytała mnie, czy pojadę. Wróciłam do domu bardzo zadowolona. Chcę podążać za Jezusem, chcę go bliżej poznać. Właśnie na rekolekcjach Ksiądz w taki sposób prowadził konferencje, modlitwy i adorację, że pozwoliło mi to wejść w przestrzeń Bożej obecności. Doświadczyłam otwarcia na Boga, ale także otwarcia na drugiego człowieka. Wszystkie konferencje zapisywałam w swoim sercu i w zeszycie, żeby móc potem wracać do tych treści. Chcę kroczyć za Jezusem, ale muszę się uczyć modlitwy we wspólnocie, aby wzrastać duchowo. To był mój pierwszy krok na rekolekcjach wyjazdowych, gdzie Bóg pokazał mi, jak mam zachować odpowiednie proporcje w życiu między czynem i modlitwą. Dziękuję Mu za to. Po powrocie do domu podzieliłam się tym wszystkim z moim mężem i myślę, że jak Bóg pozwoli to na następne pojedziemy razem. Trzeba tylko zaufać  Jezusowi do końca”. (Zofia). „Temat rekolekcji  zawierał wiele treści, które musiały zmieścić się w krótkim czasie. Dlatego program mieliśmy intensywny: Liturgia Godzin, konferencje, wprowadzenie do medytacji, medytacja, Adoracja, Eucharystia, a do tego nieodzowne długie nocne rozmowy. Był to czas wyjścia na pustynię, oderwania się od świata, stanięcia przed Bogiem i zasłuchania w Jego słowo, przemawiające do nas w liturgii i przez kapłana. Zakorzenialiśmy się w Chrystusie, aby wyjechać z tych rekolekcji mocniejsi duchem. Na zakończenie - jak zawsze – dzieliliśmy się między sobą doświadczeniem rekolekcyjnej łaski. Świadectw o działaniu Pana Boga było wiele. Wyjeżdżaliśmy z żalem, że trzeba zejść z Góry Tabor, ale zarazem ze świadomością, że Bóg posyła nas do świata, aby głosić Jego miłość. Bogu niech będą dzięki za ten czas obdarowania” (Krystyna). Bogu niech będą dzięki za obfitość dobra, które z miłości do nas czyni wciąż w naszym życiu.

mb