Oddany Bogu i diecezji

Oddany Bogu i diecezji

W szpitalu w Ostrowie Wielkopolskim 26 marca zmarł w wieku 87 lat ks. bp senior Teofil Wilski. Przez 16 lat był biskupem pomocniczym w naszej diecezji. Wielu wspomina go jako człowieka modlitwy, skromnego i słuchającego ludzi, których spotykał.

Przez ostatnie 11 lat życia Ksiądz Biskup mieszkał w Domu Księży Seniorów im. Jana Pawła II w Ostrowie Wielkopolskim, gdzie przeprowadził się z kaliskiej parafii pw. Świętej Rodziny, bo tam mieszkał jako biskup pomocniczy. Od dłuższego czasu chorował, ale dopóki zdrowie i siły mu pozwalały uczestniczył w życiu naszej diecezji. - Był człowiekiem bardzo oddanym Panu Bogu, Kościołowi, naszej diecezji. Z wielkim szacunkiem i wdzięcznością wspominamy go dzisiaj i to wszystko, co czynił przez te lata. Nade wszystko pamiętamy go jako człowieka modlitwy, umiłowania Pana Jezusa i Kościoła – zauważył biskup kaliski ks. bp Damian Bryl.

Droga ku kapłaństwu i potem biskupstwu ks. bpa Teofila rozpoczęła się w Skubarczewie koło Trzemeszna (parafia pw. św. Jakuba Większego w Kamieńcu) na terenie archidiecezji gnieźnieńskiej, gdzie urodził się 16 października 1935 roku. Przyjmując powołanie do kapłaństwa wstąpił do Prymasowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Gnieźnie. W gnieźnieńskiej katedrze przyjął święcenia kapłańskie 11 czerwca 1960 roku, których udzielił mu ks. kard. Stefan Wyszyński. Następnie, po dwóch latach pracy jako wikariusz w parafii pw. św. Michała Archanioła w Kcyni, skierowany został na studia z teologii dogmatycznej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie uzyskał stopień doktora teologii dogmatycznej. Jednym z głównych nurtów jego pracy naukowej była nauka o Trójcy Przenajświętszej i nauka o krzyżu, czyli staurologia. Następnie od 1968 do 1970 roku był notariuszem w Kurii metropolitalnej w Gnieźnie, a w 1972 roku został mianowany egzaminatorem prosynodalnym. W 1985 roku wszedł w skład Rady Kapłańskiej, a w 1989 roku także Rady duszpasterskiej. Objął również funkcję cenzora ksiąg religijnych. Potem został ustanowiony rektorem kościoła seminaryjnego św. Jerzego na Zamku w Gnieźnie. Związał się z Drogą Neokatechumenalną. W 1987 roku otrzymał godność kapelana honorowego Jego Świątobliwości. W latach 1968-1995 wykładał teologię dogmatyczną i teologię życia wewnętrznego w Prymasowskim Wyższym Seminarium Duchownym. Od 1982 do 1988 roku był ojcem duchownym, a od 1989 do 1995 roku rektorem.

Jan Paweł II 8 kwietnia 1995 roku mianował go biskupem pomocniczym naszej diecezji i tytularnym Castello di Mauritania. Jako motto biskupiego posługiwania wybrał słowa: „Służyć Ojcostwu Boga” (Paternitati servire Dei). W katedrze św. Mikołaja w Kaliszu 8 maja 1995 roku przyjął święcenia biskupie z rąk ks. abpa Jerzego Stroby, metropolity poznańskiego w asyście ks. bpa Stanisława Napierały, biskupa diecezjalnego kaliskiego i ks. bpa Bronisława Dębowskiego, biskupa diecezjalnego włocławskiego. W latach 1995 – 2012 sprawował urząd wikariusza generalnego diecezji kaliskiej. W Kurii diecezjalnej był też przewodniczącym wydziału duszpasterskiego, a w jego kompetencjach znalazły się także sprawy formacji kapłanów naszej diecezji. Natomiast w kaliskim Seminarium duchownym wykładał trynitologię. W swojej pracy duszpasterskiej zawsze starał się być blisko wiernych. - Podczas wyjazdów na różne uroczystości widziałem jego dobroć w stosunku do ludzi, każdego potrafił zauważyć. Był bardzo wrażliwym człowiekiem i przeżywał wszelkie sprawy ludzi, z którymi się spotykał, zarówno księży, jak i osób świeckich. Jeśli chodzi o moją relację, to na początku odbierałem go jako biskupa i przełożonego, ale im dłużej z nim przebywałem tym bardziej widziałem w nim ojca. Bp Teofil traktował mnie niemal jak syna, tzn. cieszył się moimi radościami, martwił kiedy byłem chory. Ks. Biskup był dla mnie wzorem modlitwy. Kiedy jechaliśmy na posługi do parafii to odmawialiśmy wspólnie Różaniec. Biskup czytał Pismo Święte, odmawiał brewiarz. Do modlitwy wzywał kapłanów. Po zakończonych uroczystościach w kościele, na spotkaniu kapłańskim zawsze po posiłku odmawialiśmy wspólnie brewiarz – wspominał ks. kanonik Przemysław Talaga, który przez siedem lat był kapelanem Ks. Biskupa.

Dzięki inicjatywie bpa Teofila w 2002 roku powstało Apostolstwo Modlitwy w intencji rodzin. Przyczynił się również do utworzenia Duszpasterstwa Środowisk Twórczych Diecezji Kaliskiej i przez wiele lat był jego duszpasterzem. - Cieszyłem się z jego każdej obecności na naszych przedsięwzięciach artystycznych, misteriach, koncertach. Prowadził nas Drogą Krzyżową Ostrowskich Środowisk Twórczych w konkatedrze, patronował ostrowskim Koncertom Papieskim u św. Antoniego Padewskiego, podążałem z nim w tłumie wiernych podczas Misterium męki Pańskiej w centrum Ostrowa – podzielił się Andrzej Leraczyk z Duszpasterstwa Środowisk Twórczych Diecezji Kaliskiej. W pamięci Ewy Kotowskiej – Rasiak, diecezjalnej korespondentki KAI pozostał jako człowiek skromny i życzliwy. - Z racji mojej pracy dziennikarskiej wielokrotnie miałam kontakt z ks. bpem Teofilem. Zapamiętam go jako człowieka bardzo skromnego, życzliwego i podnoszącego na duchu dobrym słowem. Na twarzy Ks. Biskupa zawsze gościł uśmiech. Ujmowało mnie to, że pomimo wielu obowiązków potrafił znaleźć czas na spotkanie i taką zwyczajną rozmowę – zauważyła. Takie były również między innymi spotkania z ks. bpem Wilskim kiedy odwiedzał redakcję „Opiekuna”.

Z kolei w ramach Konferencji Episkopatu Polski pełnił funkcję współprzewodniczącego Zespołu ds. Dialogu ze Wspólnotą Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego. Wszedł także w skład Komisji ds. Duchowieństwa i Rady Programowej Radia Maryja. Benedykt XVI przyjął rezygnację ks. bpa Wilskiego z pełnienia posługi biskupa pomocniczego 31 października 2011 roku.

Renata Jurowicz
Zdjęcia: Archiwum Opiekuna