O babciach i dziadkach

O babciach i dziadkach

Mikstat. 18 stycznia odbyło się spotkanie uczestników Szkoły św. Rocha, natomiast dzień wcześniej przeżywaliśmy wspomnienie liturgiczne św. Antoniego Pustelnika. Głównym tematem spotkania były zbliżające się Dzień Babci i Dzień Dziadka.

Uczestnicy spotkań w Rochowej Szkole bardzo kochają swoich dziadków. Trudno zliczyć, jak wiele dobra doświadczamy lub doświadczyliśmy dzięki ich obecności w naszym życiu. Wspomniane dni są okazją do wdzięczności wyrażonej w naszej modlitwie, uśmiechu, dobrym słowie i do wypowiedzenia najpiękniejszych słów na świecie: „Kochamy i dziękujemy”. Podczas spotkania rozwijaliśmy w grupach zdanie: „Babciu, dziadku dziękujemy Wam za…”. Przyznam, że dzieci zaskoczyły liczbą pomysłów. Pierwsza odpowiedź, która pojawiła się zarówno w grupie dziewcząt, jak i chłopców może niektórych zaskoczyć, bo okazało się, że dziękują im za rodziców. Jak uzasadniali, gdyby nie ich babcie i dziadkowie to nie byłoby ich rodziców. Dzieci dziękowały dziadkom również za miłość, radość i pocieszenie, za to, że nauczyli ich modlitwy, zabierali do kościoła i przekazywali tradycje. Dziękowali także za wspólne rozmowy, troskę, pomoc i życzliwość. Babciom były wdzięczne za dobre obiady i pyszne placki, a dziadkom za to, że są przysłowiowymi „złotymi rączkami”.

Okazuje się, że ważną sprawą dla wnuków jest wspólne spędzanie czasu z dziadkami, spacery, rozwiązywanie krzyżówek. Babcie i dziadkowie obdarowują wnuki słodyczami i pieniędzmi. I za te prezenty dzieci także są im wdzięczne. Mimo dzielącej różnicy wieku niezwykła jest miłość i nić porozumienia łącząca babcie i dziadków z wnukami. Podczas spotkania uczestnicy własnoręcznie przygotowali dla babć i dziadków drobne upominki, laurki i obrazki z piankoliny. To piękny dar, bo dzieci włożyły w te prace mnóstwo serca.

Małgorzata Strzelec