Katowice
O sensie cierpienia
W Auli Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach 18 lutego odbyła się międzynarodowa konferencja naukowa „Wiara i miłość wobec ‘bólu duszy’ - znaczenie duchowości w opiece nad chorymi oraz w doświadczeniu choroby” zorganizowana z okazji 30-lecia listu apostolskiego Jana Pawła II Salvifici doloris (O chrześcijańskim sensie ludzkiego cierpienia).
Organizatorami konferencji byli: Zakład Nauk o Rodzinie Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, Zakład Pielęgniarstwa i Społecznych Problemów Medycznych Wydziału Nauk o Zdrowiu Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach oraz Wspólnota Apostolstwa Chorych. Głównym tematem poruszanym przez prelegentów było całościowe podejście do człowieka cierpiącego i chorego. Interdyscyplinarny dialog w szczególności między teologią a naukami medycznymi pokazał, jak te dwie dyscypliny mogą się uzupełniać i wspólnie działać dla dobra chorego. To, co mocno wybrzmiało w prezentowanych referatach, to sytuacja osób chorych i cierpiących oraz ich rodzin. Każdy człowiek dotknięty cierpieniem własnym, lub kogoś najbliższego, zostaje zmuszony do przeformułowania swojej skali wartości. Spotkanie z chorobą zawsze jest wstrząsem i koniecznością odnalezienia się w zupełnie nowej sytuacji. W konferencji wzięło udział grono wybitnych ekspertów zarówno z dziedziny medycyny, jak i nauk teologicznych. Szczególnie ważna była obecność ks. abp. Zygmunta Zimowskiego, przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Służby Zdrowia oraz ks. bp. Stefana Regmunta, przewodniczącego Zespołu KEP ds. Służby Zdrowia.
Abp Zimowski zwracając się do uczestników konferencji apelował o solidarność z osobami cierpiącymi w parafiach, diecezjach, pośród księży i świeckich wolontariuszy. Swoje wystąpienie abp Zimowski zakończył fragmentem encykliki Benedykta XVI Spe Salvi: „Społeczeństwo, które nie jest w stanie zaakceptować cierpiących ani im pomóc i mocą współczucia współuczestniczyć w cierpieniu, również duchowo, jest społeczeństwem okrutnym i nieludzkim” (Spe Salvi, 38).
Szczególnymi gośćmi zaproszonymi na konferencję byli rodzice bł. Chiary Luce Badano – Maria Teresa i Ruggero Badano oraz przyjaciele Błogosławionej - rodzeństwo Chicca i Franz Coriasco. Wszyscy uczestnicy mieli możliwość bliskiego poznania tej młodej Błogosławionej poprzez świadectwo życia jej rodziców oraz ich wspomnienia o ukochanej córce i przyjaciółce. Młoda dziewczyna niezważająca na okoliczności swojej choroby bezgranicznie oddała się w ręce kochającego Ojca, pragnąc do końca powierzyć się Jego woli i planom. Jak opowiadała Maria Teresa – jej matka, Chiara potrzebowała dwudziestu pięciu minut, aby w milczeniu, w ciszy swojego serca powiedzieć swoje „tak” Bogu, bezgranicznie mu zaufać i oddać się w Jego ręce. Poruszające były również słowa mamy Chiary przytaczające ich wspólną rozmowę – kiedy Chiara Luce Badano była sparaliżowana zapytała mamę: „Czy ja już nigdy nie będę chodzić?” Maria Teresa odpowiedziała: ,,Jeżeli Bóg odebrał Ci nogi, da Ci w zamian skrzydła”. Konferencji towarzyszyła oprawa muzyczna – zespół studencki z Uniwersytetu Śląskiego, który wykonał pieśni na cześć bł. Chiary Luce, oparte na jej biografii.
Obszar przeżywanego cierpienia osoby chorej pozostaje zarówno dla medycyny, jak i teologii, tajemnicą. Również sposób przeżywania duchowości i religijności osób chorych i cierpiących jest wielowymiarowy i wymaga szczegółowych analiz ze strony obu tych dyscyplin. Jednak nie zapominajmy, że za każdym chorym i cierpiącym stoi sam Jezus. Pokazują to przede wszystkim chorzy - cisi świadkowie krzyża. Są oni nie tylko odbiorcami miłości, lecz pokazują sens cierpienia i wielkość człowieka w życiu Kościoła i społeczeństwa. Przez złączenie z krzyżem Chrystusa prowadzą nie tylko siebie, ale też innych, do Boga.
ks. Mateusz Setecki – kapelan PCM w Pleszewie, kl. Mateusz Osiewalski i kl. Daniel Sołtysiak
Komentarze
Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!