TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 29 Marca 2024, 09:35
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Losy ks. Kanteckiego

Losy ks. Kanteckiego


„Ks. dr Antoni Kantecki (1847-1893). Droga do niepodległości” to tytuł wydanej w grudniu 2020 roku monografii wybitnego kapłana i patrioty wywodzącego się z Wielowsi Klasztornej.

Monografia powstała na podstawie pracy napisanej w 1993 roku przez Jarosława Kanteckiego. „Ks. doktor Antoni Kantecki, bo o nim mowa, jadł chleb wypiekany w wielowiejskich piecach, rósł w siłę jako młody chłopiec, posilając się owocami z wielowiejskich sadów, chodził do ołobockiej szkoły. W domu swojego dzieciństwa, który jest obecnie zabytkowym domem parafialnym w Wielowsi, mały Antoś uczył się miłości i oddania dla rodzimej ziemi, dla polskiej mowy, kultury, do katolickiej religii, których to następnie niestrudzenie bronił, narażając się tym samym na liczne opresje, więzienie ze strony sił próbujących zabić polskość, zabrać Polakom godność” – czytamy w publikacji wydanej przez Stowarzyszenie Ekologiczno-Kulturalne EKOklub Wielowieś.
Oprócz oryginalnej treści monografii w drugiej części książki zamieszczono najnowszą historię dotyczącą pielęgnowania pamięci o ks. Kanteckim, którą od ośmiu lat realizuje Stowarzyszenie Ekologiczno-Kulturalne EKOklub Wielowieś. Oprócz relacji i zdjęć z obchodów rocznicowych, wyjazdów śladami bohatera, konkursu historycznego poświęconego życiu i działalności kapłana można znaleźć skany artykułów z „Opiekuna” dotyczące bohatera książki.
Ks. Antoni Kantecki urodził się 1 czerwca 1847 roku w Wielowsi. Od 1858 roku kształcił się w Królewskim Gimnazjum Męskim w Ostrowie, a następnie studiował w Seminarium Duchownym w Poznaniu i Gnieźnie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1871 roku w Poznaniu z rąk abp. Ledóchowskiego. Mszę prymicyjną odprawił w kościele w Ołoboku, gdzie przyjął chrzest i pierwszą Komunię Św. Po święceniach studiował na Uniwersytecie w Münster, w Niemczech. Tam również opiekował się polską emigracją zarobkową. W latach 1876-1887 był redaktorem naczelnym „Kuriera Poznańskiego”.
Za tę działalność rząd pruski obarczył go karami pieniężnymi i uwięzieniem w Ostrowie. Wówczas był współwięźniem abp. Ledóchowskiego. Przebywając w celi napisał bardzo cenne dla polskości rozprawy naukowe. Był autorem książek religijnych oraz tłumaczem literatury starogreckiej i rzymskiej. Dzięki jego pismom kierowanym do rządu pruskiego, została cofnięta ustawa nakazująca naukę religii w szkołach w języku niemieckim.
Był członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Towarzystwa Pomocy Naukowej im. Karola Marcinkowskiego i Prowincjonalnego Komitetu Wyborczego. 28 października 1890 roku został administratorem, a od 30 maja 1892 roku proboszczem w Strzelnie. Zmarł 17 listopada 1893 roku. Pochowano go w kościele parafialnym w Strzelnie, w kaplicy Świętego Restytuta.


Ewa Kotowska-Rasiak

Galeria zdjęć

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!