Kościół stulatek

- Nie jedna prośba została w tym miejscu wysłuchana, nie jedna łza otarta i nie jedno dokonało się tu nawrócenie – powiedział ks. proboszcz Jarosław Dębiński na początku Mszy dziękczynnej za 100 lat istnienia kościoła w Polanowicach. Eucharystii 31 maja przewodniczył ks. biskup Edward Janiak. - Na ręce Proboszcza składam wszystkim podziękowanie za troskę o tę świątynię – pochwalił mieszkańców biskup Janiak. - Wszędzie jest czyściutko, wszystko bardzo zadbane. W jubileuszowej Eucharystii uczestniczyli również kapłani, którzy pochodzą z parafii oraz ci, którzy niegdyś w niej pracowali – to księża Gerard Wilk i Tomasz Strzelecki.

Z okazji 100. rocznicy istnienia kościoła 2 maja we wsi urządzono festyn parafialny. Dla dzieci odbyły się rozmaite gry, zabawy i konkursy z nagrodami. Ponadto na scenie wystąpiły zespoły muzyczne – m. in. Fides z okolic Ostrowa Wielkopolskiego oraz – gwiazda wieczoru, od której biesiadnicy domagali się bisów. Buraky z solistą w roli głównej Janem Leszkiem Wiąckiem, burmistrzem Wołczyna. Przez kilka godzin na festynowym boisku stał również krwiobus. Życiodajny płyn oddało 12 osób.

Świątynia znajduje się w środku wsi. Pierwotnie na jej miejscu stał drewniany kościół pw. św. Marcina z Tours. Wzmianki o tym znalezisku pochodzą z 1318 roku. Świątynia w 1533 r. przeszła w ręce ewangelików. Zbór ewangelicki zdecydował wybudować w tym miejscu obiekt murowany. Wysoki, okazały kościół nawiązujący do neogotyku, postawiono w latach 1912 – 1913. Ta data wyryta jest na ścianie prezbiterium. Po zakończeniu II wojny światowej kościół stał się świątynią rzymsko-katolicką pw. Nawiedzenia NMP.

- W maju 1945 roku  przyjechałam do wioski z Kresów Wschodnich. Wtedy jeszcze nie było proboszcza, kościół był ewangelicki, a na Mszę Świętą chodziliśmy do Byczyny. Ale już w czerwcu przyjechał ks. Jan Pawlicki. Trzy, może cztery miesiące później parafialne nabożeństwa odprawiały się u nas - opowiada Bronisława Suda, 81-letnia dziś mieszkanka Polanowic. Od czasów powstania kościół nie był przebudowywany i właściwie zachował swój pierwotny wygląd. W niezmienionej postaci zachowało się wyposażenie z początku XX wieku. Natomiast z wieków wcześniejszych bezcennymi pamiątkami są krucyfiks znajdujący się nad ołtarzem (pochodzi z dawnego drewnianego kościoła) oraz mensa ołtarzowa (XVII w.). W historii kościoła doniosłe znaczenie ma również figurka Maryi, która znajduje się po lewej stronie głównego ołtarza.

Elżbieta Wodecka