Jubileusz Orionistów

Dzisiaj kaliskie centrum służy młodym, niepełnosprawnym i studentom. Osiemdziesięcioletni Specjalny Ośrodek Wychowawczy z Domem Studenta i Warsztatami Terapii Zajęciowej tworzą Centrum Księdza Orione. Znajduje się w nim też Świetlica Socjoterapeutyczna „Studnia Jakubowa”. W centrum współpracuje wielu ludzi, których przez orionistów zgromadził św. Orione, to siostry zakonne i świeccy pracownicy. Szczególnym miejscem ośrodka jest kaplica pw. Matki Bożej Częstochowskiej. Tu można spotkać Tego, bez którego to dzieło nie mogłoby powstać. Dlatego obchodząc jubileusz podczas Mszy św. dziękowano przede wszystkim Jemu, czyli Bogu, za trud budowania ośrodka. Jak podkreślił w homilii ks. kanonik Michał Kieling, Delegat Biskupi ds. Życia Konsekrowanego - ten ośrodek był i jest także dlatego, że ludzie potrafili się zjednoczyć. Pisząc o nim nie sposób pominąć osoby charyzmatycznego założyciela księży orionistów - św. Alojzego Orione, który rozpoznając znaki czasu, podjął się m.in. dzieła ewangelizacji, opieki nad chorymi, pracy  z osobami niepełnosprawnymi fizycznie i umysłowo, zakładał ośrodki młodzieżowe i był apostołem dla najuboższych. - Można powiedzieć, że dawał ludziom Miłość! To świadectwo jest również potrzebne i nam, abyśmy nie zniechęcali się, ale podejmowali wspólną pracę dla dobra drugiego człowieka, szczególnie dla najbardziej potrzebujących - mówił ks. kanonik Kieling (więcej o tym Świętym Bożym Szaleńcu można przeczytać w artykule Arlety Wencwel).

Patrząc na dzisiejsze centrum trzeba sięgnąć do jego początków. W sierpniu 1931 roku w tym miejscu charyści nabyli obiekty, robiące wówczas wrażenie magazynów i stajni, a pięknie nazwane Jasnym Dworkiem. W nim prowadzili mały internat dla gimnazjalistów. Trudności finansowe współwłaścicieli posesji sprawiły, że Zgromadzenie Księży Orionistów podjęło próbę prowadzenia tego dzieła. Działania wychowawcze przerwał wybuch II wojny światowej, internat został zamknięty. - W 1946 roku otwarto Dom Dziecka, który przyjął nazwę Zakładu Wychowawczego dla Sierot i do placówki przyjęto około 30 chłopców w różnym wieku. W 1950 roku, po otrzymaniu baraku z przeznaczeniem na świetlicę od Wojewódzkiego Oddziału Caritas w Poznaniu, zakład przyjął nazwę Dom Dziecka pod Zarządem Caritas. Lata 1971- 1981 to czas budowy nowego zakładu - wspominał orionista ks. dyrektor Leszek Kromka. W końcu w 1996 roku kurator oświaty w Kaliszu zatwierdził statut zakładu, który przyjął nazwę - Specjalny Ośrodek Wychowawczy im. bł. Alojzego Orione i nosi ją do dzisiaj. Przez trzy lata przy ośrodku funkcjonował internat dla 30 chłopców ze szkół średnich. Natomiast w 1999 roku na terenie placówki otwarto Dom Studenta, w którym przebywa 78 mieszkańców. - Nasza działalność na 80-lecie przejawia się właśnie w tych perspektywach: Ośrodek wychowawczy dla chłopców, Dom Studenta, Zakład Terapii Zajęciowej. Wraz z nami współpracują siostry Matki Bożej Miłosierdzia prowadząc świetlicę socjoterapeutyczną - podkreślił ks. Leszek. To zaangażowanie materialne i duchowe na rzecz młodych, chorych i ubogich jest świadectwem o Bożej miłości. Warto o tym pamiętać, bo jak zauważył ks. kanonik Kieling, zazwyczaj skupiamy się na wymiarze materialnym, którego rezultaty widzimy właściwie zaraz, natomiast nie możemy zbadać wielkiego wkładu duchowego. „Tymczasem dobro duchowe, którego dokonuje się w ośrodku, jest wkładem na rzecz społeczeństwa, rodziny i Kościoła”.

W świętowanie kaliskiego ośrodka włączyli się oczywiście ci, którzy są tam na co dzień. Dziewczyny z Młodzieżowej Świetlicy Socjoterapeutycznej przygotowały przedstawienie „Zmartwychwstanie”, a uczestnicy Warsztatów Terapii Zajęciowej przedstawili „Jacy jesteśmy”. Odbył się także festyn jubileuszowy z Turniejem Strzeleckim prowadzonym przez Stowarzyszenie Strzeleckie „Bellona”. Jubileusz połączono z Diecezjalnym Dniem Życia Konsekrowanego - Domem otwartego Słowa, w czasie którego konferencje wygłosili - ks. kanonik Kieling na temat „Egzegeza Ojców Kościoła - źródłem medytacji chrześcijańskiej” i ks. Kromka o „Miłosiernym obliczu Ojca w 15.rozdziale Ewangelii według św. Łukasza”.

Tekst i foto Renata Jurowicz