Beatyfikacja Apostoła Kazachstanu - Kazachstan

Beatyfikacja Apostoła Kazachstanu

Kazachstan. Dzień 11 września zapisał się w pamięci mieszkańców Kazachstanu, ale także w Kościele powszechnym jako wyjątkowy dzień Bożej opatrzności. Tego dnia w katedrze pw. Przenajświętszej Dziewicy Maryi Fatimskiej - matki wszystkich narodów w Karagandzie, odbyła się beatyfikacja ks. Władysława Bukowińskiego - Apostoła Kazachstanu, w której uczestniczyłem.

W wigilię tego wydarzenia podczas Mszy św. z udziałem biskupów Rosji, która odprawiona została w kościele pw. św. Józefa w Karagandzie, ks. bp Józef Wert powiedział, że jesteśmy świadkami pierwszego takiego wydarzenia od stworzenia świata, jakim jest beatyfikacjia na terenie Kazachstanu. Podczas homilii Ksiądz Biskup nakreślił sylwetkę bł. ks. Bukowińskiego, przy czym jego słowa były świadectwem człowieka, który miał szczęście „dotknąć” bł. ks. Władysława. Mieszkając w Karagandzie ks. bp Werta do przyjęcia sakramentu bierzmowania przygotowywał ks. Władysław Bukowiński.
W niedzielę głównym uroczystościom w kościele katedralnym jako wysłannik Ojca Świętego przewodniczył ks. kard. Angelo Amato. W swojej homilii Ks. Kardynał odwołując się do licznych świadectw o ks. Bukowińskim, ukazał jego duchowość opartą na miłosierdziu i służbie Kościołowi, która wyraziła się choćby w fakcie, iż mimo możliwości powrotu do Polski bł. ks. Władysław Bukowiński pozostał w Kazachstanie, aby nieść Dobrą Nowinę tutejszej wspólnocie wierzących, nie bacząc na jej narodowość, ale na pragnienie doświadczenia Bożej miłości. Bł. ks. Władysław był również pierwszym głoszącym orędzie Bożego miłosierdzia na kazachskiej ziemi. Ks. kard. Amato podkreślił również ducha maryjnego, jakim charakteryzował się bł. ks. Bukowiński, który nawet podczas aresztowań i pobytu w łagrze nie rozstawał się z modlitwą różańcową. Ofiara życia i posługi bł. ks. Bukowińskiego przynosi owoce w dzisiejszym Kazachstanie i państwach Azji Środkowej. W uroczystości beatyfikacyjnej wzięli udział pielgrzymi z Kazachstanu, Rosji, Ukrainy, Polski, Niemiec oraz biskupi Kazachstanu, Polski, Rosji i Ukrainy. Msze św. beatyfikacyjną koncelebrowało ponad 150 kapłanów, rozdano ponad 2 000 Komunii Świętych. W uroczystościach uczestniczył również przedstawiciel Prezydenta RP, przedstawiciele Rządu Polskiego i ambasador Polski w Kazachstanie.
Ks. Władysław Bukowiński urodził się 22 grudnia 1904 roku w Berdyczowie. Kształcił się w kijowskim gimnazjum rosyjskim, a później w gimnazjum polskim w Płoskirowie. W roku 1920 rodzina Bukowińskich wróciła do Polski i osiedliła się pod Krakowem, a w 1921 roku Władysław zdał maturę i rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, studiował jednocześnie w Szkole Nauk Politycznych. Rozpoznając powołanie kapłańskie, podjął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie i przyjął święcenia kapłańskie 28 czerwca 1931 roku z rąk metropolity krakowskiego księcia kard. Adama Stefana Sapiehy. Po święceniach został skierowany do nauczania katechezy w Gimnazjum św. Teresy w Rabce, a następnie posługiwał w Suchej Beskidzkiej, jako wykładowca katechetyki i socjologii w Wyższym Seminarium Duchownym w Łucku, proboszcz parafii katedralnej w Łucku. W 1940 roku został aresztowany prze NKWD i osadzony w więzieniu łuckim. Dopiero 27 czerwca 1941 roku został wypuszczony na wolność, jednocześnie nakłaniano go do opuszczenia miasta. Ks. Władysław postanowił jednak pozostać pośród swoich parafian. W nocy z 3 na 4 stycznia 1945 roku został ponownie aresztowany z bpem Szelążkiem i innymi kapłanami. Oskarżono go o zdradę i skazano na dziesięć lat karnego obozu pracy. Został zesłany do obozu pracy Bakał w obwodzie czelabińskim. Później został przeniesiony do obozu Dżezkazgan w Kazachstanie, gdzie pracował w kopalni miedzi. Praca trwała tam 12 godzin na dobę. Przez cały czas swego uwięzienia pełnił on posługę kapłańską wobec swych współtowarzyszy niedoli. W 1954 roku został zwolniony i w trybie administracyjnym zesłany na trzy lata do Karagandy, tam zobowiązany był do podjęcia pracy i comiesięcznego meldowania się. Po wyjściu na wolność pracował jako stróż nocny. Kiedy w czerwcu 1955 roku pojawiła się możliwość repatriacji do Polski, postanowił zostać w Kazachstanie wśród swoich wiernych. Decyzja ta wiązała się z przyjęciem obywatelstwa sowieckiego. Ponownie został aresztowany w grudniu 1958 r. za działalność religijną. Otrzymał wyrok trzech lat łagru. Wychodząc na wolność, 3 grudnia 1961 roku, wrócił do Karagandy, gdzie kontynuował swoją pracę duszpasterską. Umarł 3 grudnia 1974 r. Przeżył siedemdziesiąt lat, z czego dwadzieścia w Karagandzie (na podst. ksiązki „Polscy zesłańcy w obronie wiary. Kościół katolicki w sowieckim Kazachstanie w latach 1936 – 1990”, ks. B. Michalewski, Krzeszowice 2016).

ks. Błażej Michalewski