TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 28 Marca 2024, 11:37
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Żywe jest słowo Boże i skuteczne

Żywe jest słowo Boże i skuteczne

Sobór Watykański II przywrócił właściwe miejsce liturgii słowa Bożego. W tej części każdej celebracji liturgicznej w centrum jest zawsze osoba Jezusa - Boga przemawiającego do ludu, a tym samym aktualizującego tajemnice odkupienia i zbawienia oraz wzywającego do szukania i wypełniania woli Ojca. Podczas celebracji liturgii Kościołowi towarzyszy wiara, że mówi do niego Chrystus. Dzieje się tak, ponieważ „jest obecny w swoim słowie, bo gdy w Kościele czyta się Pismo Święte, On sam przemawia”. W liturgii tekst pisany staje się ponownie Słowem żywym i działającym. Tym przywilejem obecności Syna Bożego w proklamowanym Słowie Bożym cieszy się zarówno lektura Starego i Nowego Testamentu, jak również homilia. Czytania biblijne wymagają wyjaśnienia, bądź komentarza. Benedykt XVI wskazuje na ważną rolę jaką odgrywa homilia. To właśnie ona aktualizuje przesłanie Pisma Świętego. Dzieje się tak, by wierni w codzienności mieli możliwość odkrycia obecności i skuteczności Słowa Bożego. Homilia jest bowiem podjęciem dialogu Pana ze swoim ludem. Jej zadaniem jest również ułatwienie zrozumienia sprawowanej tajemnicy, a także przygotowanie wiernych do wyznania wiary, modlitwy powszechnej i w końcu liturgii eucharystycznej.

Rozumienie liturgii słowa, jako przestrzeni odczytywania i wyjaśniania Słowa Bożego, prowadzi do stwierdzenia, że jest ona posiłkiem. Ojcowie Kościoła porównywali Słowo Boże do pokarmu. Według nich słuchanie słowa Bożego jest równoznaczne z karmieniem się Chrystusem. Konstytucja Sacrosanctum Concilium podkreśla, że wierni będąc kształtowanymi przez słowo Boże, posilają się przy stole Ciała Pańskiego. Skuteczność zaś Słowa Bożego podyktowana jest działaniem Ducha Świętego.

W kontekście obecności Słowa Bożego w liturgii Benedykt XVI bardzo mocno akcentuje działanie Ducha Świętego. Stwierdza, że to dzięki Jego mocy Słowo Boże głoszone w liturgii jest ciągle żywe i skuteczne. To Duch Święty sprawia, iż Słowo Boże oddziałuje na serca ludzi wierzących, jednocześnie przemieniając je i pobudzając do złożenia ofiary duchowej. Dzięki działaniu Ducha Świętego Słowo Boże zawdzięcza swój dynamizm, poprzez który chce obudzić wiarę i ją zaktywizować. Pragnie uczyć czci wobec jej wielkiej tajemnicy. Tu w sposób szczególny ujawnia się dialogiczny charakter Słowa Bożego. Ono ze swej natury wzywa człowieka do dialogu. Dlatego też uczestnictwo w liturgii Słowa niejako warunkuje owocność udziału w liturgii eucharystycznej. Benedykt XVI w swojej adhortacji o Słowie Bożym podkreśla związek zachodzący między Pismem Świętym a działaniem sakramentalnym. Można stwierdzić, że słowo i sakrament są sobie ściśle przyporządkowane, wzajemnie się konstytuują, a co za tym idzie tworzą całość liturgii. Między tymi rzeczywistościami istnieje pewien rodzaj przenikania się i to sprawia, że tworzą one jeden akt kultu: „Dwie części, z których niejako składa się Msza Święta, mianowicie liturgia słowa i liturgia eucharystyczna, tak ściśle łączą się ze sobą, że stanowią jeden akt kultu”.

Benedykt XVI w Verbum Domini jasno wyraża swoją myśl w tej kwestii: „Słowo i Eucharystia tak ściśle przynależą do siebie, że nie można zrozumieć pierwszego bez drugiej: Słowo Boże staje się sakramentalnym ciałem w wydarzeniu eucharystycznym. Eucharystia otwiera nas na zrozumienie Pisma Świętego, tak jak Pismo Święte oświeca i wyjaśnia tajemnicę eucharystyczną. Faktycznie, jeśli nie uzna się, że Pan jest realnie obecny w Eucharystii, rozumienie Pisma pozostaje niepełne”. Myśl ta pokazuje, że obie rzeczywistości liturgiczne, czyli słowo Boże i Eucharystia przynależą do siebie i wewnętrznie się ze sobą łączą w sposób tak ścisły, iż nie można ich rozpatrywać bez wzajemnego odniesienia.

Odkrycie i pogłębienie związku słowa i sakramentu oraz poznanie sprawczego charakteru słowa Bożego w działaniu sakramentalnym pozwala papieżowi mówić o sakramentalności Słowa. Pierwszym źródłem sakramentalności Słowa Bożego, według Benedykt XVI jest tajemnica wcielenia: „Słowo stało się Ciałem” (J 1, 14). To w tym momencie Słowo Boże weszło w historię i w czas, objawiając tym samym Ojca i pełnię Bożego Objawienia. We Wcieleniu rzeczywistość objawionej tajemnicy staje się dostępna w ciele Jezusa Chrystusa. Dzięki temu Słowo Boże jest postrzegane przez wiarę za pośrednictwem znaku, którym są słowa i ludzkie gesty. Potrzebna jest tutaj wiara, gdyż ona rozpoznaje Słowo Boże, poprzez przyjęcie gestów i słów, w których Chrystus się objawia światu. Papież pisze, że „Sakramentalny horyzont Objawienia wskazuje zatem na okoliczności historyczno-zbawcze, w których Słowo Boże wkracza w czas i przestrzeń, stając się interlokutorem człowieka wezwanego do przyjęcia w wierze Jego daru”.

Sakramentalność Słowa Bożego staje się zrozumiała poprzez analogię do rzeczywistej obecności Chrystusa pod postaciami chleba i wina w Eucharystii. Kościół zawsze wierzył, że w „Najświętszym Sakramencie Eucharystii są zawarte prawdziwie, rzeczywiście i substancjalnie Ciało i Krew wraz z duszą i Bóstwem Pana naszego Jezusa Chrystusa, a więc cały Chrystus”. W Komunii Świętej wierzący przyjmują prawdziwe Ciało i Krew Chrystusa. Wyznanie wiary w obecność Chrystusa pod postaciami eucharystycznymi pociąga za sobą również wiarę w to, że jest On obecny i mówi do zgromadzonych także poprzez Słowo Boże proklamowane podczas Eucharystii. 

ks. Dariusz Kwiatkowski

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!