Zmarł o. Józef Bzik, werbista

Zmarł o. Józef Bzik, werbista
6 grudnia 2018 roku po ciężkiej chorobie zmarł w szpitalu w Grudziądzu ojciec Józef Bzik SVD. Miał 72 lata. Zmarł w 54. roku życia zakonnego i w 46. roku kapłaństwa.
Uroczystości pogrzebowe o. Bzika odbyły się 10 grudnia 2018 roku w kościele parafialnym pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Górnej Grupie. Uczestniczyli w niej najbliższa rodzina, mieszkańcy Czarnegolasu i rodziny z terenu diecezji kaliskiej.
Józef Antoni Bzik, syn Jana i Heleny z domu Kasprzak, urodził się 7 listopada 1946 roku w Czarnymlesie, gmina Przygodzice, powiat Ostrów Wielkopolski, parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa, . Miał dziewięcioro rodzeństwa: siedem sióstr i dwóch braci.
Od piątego roku życia był ministrantem. Szkołę podstawową ukończył w Czarnymlesie w 1959 roku. Po szkole podstawowej został przyjęty do Małego Seminarium Księży Werbistów w Nysie”. W następnym roku (1960), na wskutek zamknięcia tegoż seminarium przez władze państwowe, przeniósł się do Liceum Ogólnokształcącego w Odolanowie, które ukończył egzaminem maturalnym w 1964 roku. Od 20 lipca 1964 roku kontynuował naukę w Dużym Seminarium Ojców Werbistów w Pieniężnie, pragnąc zostać kapłanem.
18 czerwca 1972 roku z rąk ks. bpa Tadeusza Ettera z Poznania otrzymał święcenia kapłańskie. Następnie pracował w Pieniężnie, Bytomiu.
W 1979 roku wyjechał do byłej Jugosławii (obecnie Chorwacji), do nowo przyjętej przez werbistów placówki misyjnej. Pracował tam dziewięć lat. W 1988 roku o. Józef powrócił do Polski i pracował w Kleosinie na obrzeżach Białegostoku, w Rybniku, Bytomiu. Ostatnie dni życia spędził w szpitalu w Grudziądzu.
O. Józef Bzik SVD przez całe życie był człowiekiem pogodnym, bardzo przywiązanym do Zgromadzenia Słowa Bożego (werbistów). Znakiem tego był fakt, że współbracia wybierali go na przełożonego w różnych wspólnotach zakonnych. Miał dar wymowy, staranną dykcję i był poszukiwanym rekolekcjonistą. Wierzymy, że jego patron, św. Józef – nadzieja chorych i patron umierających - przeprowadził go szczęśliwie do nieba.

Grzegorz Szubert