Słowo Boże na każdy dzień (15-21 lipca)

XV Niedziela Zwykła
15 lipca? Am 7, 12-15; Ps 85; Ef 1, 3-14; Mk 6, 7-13
?Poniedziałek, 16 lipca
Iz 1, 11-17; Ps 50; Mt 10, 34-11, 1
Wtorek, 17 lipca
Iz 7, 1-9; Ps 48; Mt 11, 20-24
Środa, 18 lipca
Iz 10, 5-7.13-16; Ps 94; Mt 11, 25-27
Czwartek, 19 lipca
Iz 26, 7-9.12.16-19; Ps 102; Mt 11, 28-30
Piątek, 20 lipca
Iz 38, 1-6.21-22.7-8; Iz 38; Mt 12, 1-8
Sobota, 21 lipca
Mi 2, 1-5; Ps 10; Mt 12, 14-21

Z Księgi proroka Amosa
?Amazjasz, kapłan w Betel, rzekł do Amosa: «„Widzący”,
idź sobie, uciekaj do ziemi Judy! I tam jedz chleb, i tam prorokuj! A w Betel więcej nie prorokuj, bo jest ono królewską świątynią i królewską budowlą». I odpowiedział Amos Amazjaszowi: «Nie jestem ja prorokiem ani nie jestem synem proroków,
gdyż jestem pasterzem i tym, który nacina sykomory.
Od trzody bowiem wziął mnie Pan i rzekł do mnie Pan:
„Idź, prorokuj do narodu mego, izraelskiego!”»

Z Księgi Psalmów

Będę słuchał tego, co Pan Bóg mówi:
oto ogłasza pokój ludowi i swoim wyznawcom.
Zaprawdę, bliskie jest Jego zbawienie
dla tych, którzy Mu cześć oddają,
i chwała zamieszka w naszej ziemi.

Łaska i wierność spotkają się z sobą,
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie,
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.

Pan sam szczęściem obdarzy,
a nasza ziemia wyda swój owoc.
Sprawiedliwość będzie kroczyć przed Nim,
a śladami Jego kroków zbawienie.???

Z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan
?Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa; On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich - w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów poprzez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym.
W Nim mamy odkupienie przez Jego krew - odpuszczenie
występków, według bogactwa Jego łaski. Szczodrze ją na nas wylał w postaci wszelkiej mądrości i zrozumienia, przez to,
że nam oznajmił tajemnicę swej woli według swego postanowienia, które przedtem w Nim powziął dla dokonania pełni czasów, aby wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie:
to, co w niebiosach, i to, co na ziemi.
?

Z Ewangelii wg św. Marka

Rozesłanie Dwunastu

Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. «Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien!» I mówił do nich: «Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam,
aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich!» Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

Komentarz do Ewangelii

Widzialne i Niewidzialny

Choć Pan Jezus powiedział do Samarytanki, że „nadchodzi godzina, owszem już jest, kiedy to prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli chce mieć Ojciec. Bóg jest duchem: potrzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie” (J 4, 23-24), to wcale nie oznacza, że wiara rozgrywa się tylko na poziomie ludzkiego wnętrza; nie oznacza to, że liczy się tylko duchowa postawa bez konieczności uzewnętrznienia, że wiara nie potrzebuje konkretnych materialnych znaków. Gdyby liczyła się tylko „duchowa postawa”, to nie dokonałyby się największe tajemnice naszej wiary: „Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy” (J 1, 14); „a gdy  jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: «Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje». Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: «Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów” (Mt 26, 26-28); „gdy (żołnierze) podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, tylko jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda. Zaświadczył to ten, który widział, a świadectwo jego jest prawdziwe. On wie, że mówi prawdę, abyście i wy wierzyli” (J 19, 33-35); „Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!». A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana” (J 20, 19-20). Dlatego św. Jan napisał wyraźnie: „To wam oznajmiamy, co było od początku, cośmy usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce - bo życie objawiło się. Myśmy je widzieli, o nim świadczymy i głosimy wam życie wieczne, które było w Ojcu, a nam zostało objawione - oznajmiamy wam, cośmy ujrzeli i usłyszeli” (1J 1, 1-3). Ciągle ten konkret: widzieliśmy, słyszeliśmy, dotykaliśmy! Dlatego też sakramenty (znaki Bożej obecności i Bożego działania) domagają się materii, konkretnych gestów czy słów. Nie można bowiem najeść się wyobrażeniem pokarmu; Bóg objawia się więc poprzez to, co widzialne, słyszalne i dotykalne. „(Apostołowie) wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali” (Mk 6, 13; zob. także Jk 5, 14). Nie tylko modlili się nad chorymi, potrzebny był jeszcze znak tej modlitwy: namaszczenie olejem. „Bóg przemawia do człowieka za pośrednictwem widzialnego stworzenia. Kosmos materialny jawi się ludzkiemu poznaniu, aby człowiek odczytywał w nim ślady swego Stwórcy. Światło i ciemność, wiatr i ogień, woda i ziemia, drzewo i owoce mówią o Bogu, symbolicznie ukazują Jego wielkość, a zarazem bliskość” (KKK 1147). Uczeń Jezusa nie odwraca więc się od tego, co materialne, dba o ten świat, bo to, co widzialne, mówi o tym, który jest NIEWIDZIALNY!

ks. Tomasz Kaczmarek