Przygotowanie do chrztu jako przygotowanie do Komunii św.

Przygotowanie do chrztu jako przygotowanie

do Komunii Świętej

W zależności od wieku kandydata, następuje różny sposób przygotowania do sakramentu chrztu. W pierwszej grupie wiekowej (do 7 roku życia) w rzeczywistości przygotowywani są rodzice dziecka i chrzestni. W drugiej (od 7 do 14 roku życia) przygotowywani są młodzieńcy pod kierunkiem rodziców i chrzestnych.

Natomiast dorosły kandydat (powyżej 14. roku życia) bierze całkowicie na siebie odpowiedzialność za przygotowanie się do chrztu. Przygotowanie kandydatów do chrztu w wieku od 7 do 14 roku życia i później odbywa się według prawa partykularnego, a jak takiego nie ma, to według zaleceń szczegółowych biskupa miejsca. 
Za przygotowanie dzieci do chrztu odpowiadają głównie rodzice i chrzestni. Ci ostatni winni być prowadzeni przez duszpasterzy, a wspomagani przez wspólnotę wierzących (kan. 851, p. 2). Zatem odpowiedzialność za przygotowanie chrztu dziecka spoczywa na jego rodzicach, chrzestnych, parafii i proboszczu. Na czym ma polegać owo przygotowanie rodziców dziecka? Ma dokonać się przez ewangelizację i katechezę, z zachowaniem zasad lokalnego prawa (kan. 843 §2). Ewangelizacja zasadniczo dokonuje się przez słuchanie Słowa Bożego podczas celebracji niedzielnych i świątecznych. Jeśli rodzice zbytnio zaniedbują praktyki religijne, to przy okazji chrztu dziecka należy znaleźć sposób, by do nich powrócili. Katecheza chrzcielna winna być prowadzona w parafii regularnie, aby wszyscy rodzice i chrzestni mogli wziąć w nich udział, do czego zachęca Instrukcja KEP z 1975 roku: „Ze szczególną troską zgodnie z zaleceniem Rytuału, odniosą się duszpasterze do przygotowania rodziców dziecka i chrzestnych. W parafiach większych (powyżej 5 tys.) katechezy przygotowujące do chrztu powinny być prowadzone systematycznie co tydzień w ustalony dzień i o stałej godzinie. W parafiach mniejszych katechezy należy prowadzić stosownie do potrzeb, a zwłaszcza przed Świętami Wielkanocnymi i Bożego Narodzenia”. Prawo kościelne nakłada więc obowiązek przygotowania i udzielenia sakramentu chrztu na kilka podmiotów, gdyż chrzest jest bramą sakramentów, konieczny do zbawienia i bez niego nie można ważnie przyjąć innych sakramentów.
Kościół od początków swego istnienia praktykował chrzest nie tylko dorosłych, ale także dzieci i niemowląt.  Wprowadzenie teologiczne i pastoralne do Obrzędów chrztu dzieci potwierdza tę praktykę i uznaje jako odpowiednią dla naszych czasów. Bowiem sam Chrystusa stwierdził, że „jeśli ktoś nie odrodzi się z wody i Ducha Świętego, nie może wejść do Królestwa Bożego”. Skoro tak, to choć niemowlęta nie mogą wyznać osobiście wiary, gdyż nie mają odpowiedniego wieku i zdolności rozeznania, należy je ochrzcić jeśli mają rodziców wierzących, którzy najpierw poproszą o udzielenie sakramentu, a następnie zapewnią, iż wychowają je w wierze. Widzimy zatem, że podmiotem sakramentu chrztu jest dziecko, a zadaniem rodziców, wspólnoty i proboszcza jest przygotowanie do chrztu, gdyż to oni w imieniu wspólnoty wierzących są zobowiązani przez Kościół, by doprowadzić dziecko najpierw do przyjęcia chrztu, potem do wychowania go w wierze katolickiej, a następnie do przyjęcia pierwszej spowiedzi i Komunii Świętej.

ks. Dariusz Kwiatkowski