Peregrynacja Matki Bożej Fatimskiej

Peregrynacja Matki Bożej Fatimskiej

Wśród wielu doniosłych wydarzeń, które na trwałe wpisały się w dwudziestopięcioletnie dzieje diecezji kaliskiej ważne miejsce zajmuje peregrynacja figury Matki Bożej Fatimskiej w lipcu 1996 roku. Peregrynacja ta w chwili obecnej - z racji 100-lecia objawień fatimskich i niedawnej kanonizacji Hiacynty i Franciszka - zyskuje dodatkowy wymiar i niejako obliguje do jej przypomnienia w ramach historycznego spojrzenia na minioną przeszłość Kościoła kaliskiego.

Po uznaniu przez Kościół objawień fatimskich, podczas których Matka Boża wyjawiła w 1917 roku trojgu małym pastuszkom z portugalskiej Cova da Iria - Hiacyncie, Franciszkowi i Łucji - wielkie zagrożenie świata z powodu ludzkich grzechów i za ich pośrednictwem wzywała wszystkich do pokuty, nawrócenia i modlitwy różańcowej, wykonano wiele figur Matki Najświętszej z fatimskich objawień, spośród których cztery otrzymały misję pielgrzymowania po świecie i przypominania orędzia Niepokalanej.

Peregrynację jednej z nich do Polski planowano już w 1947 roku, ale ówczesna sytuacja polityczna uniemożliwiła zrealizowanie tego zamiaru. Podobnie było w 1978 roku, kiedy Matka Boża w swym znaku fatimskim przybyła 5 maja do Polski, w ramach tzw. Światowej Pielgrzymki Pokoju, podczas której odwiedziła m. in. Japonię, Izrael, Włochy i Francję. Władze komunistyczne dowiedziały się jednak o planowanym nawiedzeniu i postanowiły do niego nie dopuścić. Dlatego też odrzutowiec „Królowa Świata”, na którego pokładzie znajdowała się figura, odprowadzony został na boczny pas startowy na lotnisku Okęcie i przez kilkadziesiąt godzin pilnowany był przez uzbrojonych strażników, a następnie zmuszony do opuszczenia terytorium Polski. Po raz drugi figura przybyła do naszego kraju - na bardzo krótko - w 1979 roku, a potem w 1992 roku. Zgoda na jej peregrynację po całym kraju wyrażona została dopiero w 1995 roku, już po zmianach ustrojowych w Polsce. Przywieźli ją wówczas - 13 października 1995 roku - uczestnicy Narodowej Pielgrzymki Kościoła Katolickiego, której przewodniczył ks. kardynał Józef Glemp i wtedy właśnie rozpoczęła się wielka wędrówka Matki Bożej Fatimskiej po Polsce.
W diecezji kaliskiej czas obecności figury określony został na 13-20 lipca 1996 roku, a na główne stacje nawiedzenia wyznaczono: Kalisz, Ostrów Wielkopolski, Wieruszów, Bralin, Twardogórę, Krotoszyn i Jarocin. Program uroczystości we wszystkich miejscowościach był identyczny i obejmował: godz. 17.00 - powitanie Maryi; godz. 22.00 - procesja; o północy - Msza św. (Pasterka), po której następowało nocne czuwanie. Następnego dnia odprawiano Msze św. i liczne nabożeństwa, a potem sprawowano Eucharystię z nabożeństwem pożegnalnym.
Pierwszą stacją peregrynacji Matki Bożej Fatimskiej w naszej diecezji był Kalisz, dokąd figura przybyła 13 lipca 1996 roku z diecezji włocławskiej - z kościoła w Charłupi Małej, będącego jednocześnie sanktuarium Matki Boskiej Charłupskiej - Księżnej Sieradzkiej. W drodze do stolicy diecezji Matka Boża zatrzymała się na krótkie spotkanie z wiernymi w Błaszkach, a następnie przybyła na Plac przed sanktuarium św. Józefa, gdzie powitał ją ks. prałat Lucjan Andrzejczak, kustosz sanktuarium, który wyraził radość, że: Maryja w swym fatimskim wizerunku odwiedza miasto, które od ponad dwustu lat jest miejscem szczególnego kultu jej Oblubieńca. Następnie figura odprowadzona została do katedry, skąd po Mszy św. i Różańcu fatimskim wyruszyła procesjonalnie do kościoła pw. św. Piotra i Pawła na kaliskim Dobrzecu. Ks. prałat Andrzej Gaweł, ówczesny proboszcz parafii katedralnej procesję wspominał po latach następująco: Widok niebywały. Tysiące ludzi z lampionami asystowało Pani z Fatimy w pielgrzymce głównymi ulicami miasta. (…) Na czele procesji szli ministranci, następnie siostry zakonne, klerycy, księża. Ksiądz Biskup poprzedzał figurę, a za nią szły tłumy wiernych z lampionami, ze świecami, różańcami w ręku. Była to procesja światła i miłości. W kościele na Dobrzecu odbyła się Pasterka, nocne czuwanie modlitewne i Msze św. sprawowane 14 lipca 1996 roku. Na zakończenie Mszy św. pożegnalnej bp Stanisław Napierała zawierzył Pani z Fatimy całą diecezję, słowami: „Matko Zbawiciela i nasza Matko, Pani Fatimska, Matka o Sercu Niepokalanym, oddanym bez reszty Bogu i macierzyńskiej trosce o zbawienie każdego człowiek, stajemy przed tobą my członkowie Kościoła diecezji daliskiej z synowską miłością. Matko, nasza Najmilsza, pragniemy powierzyć naszą diecezję, jej stolicę, miasto Kalisz, siebie samych, wszystkie nasze sprawy twemu Niepokalanemu Sercu, by w nim w pełni należeć do Chrystusa, Twego Syna i z Nim do Ojca”.
Kolejną stacją peregrynacji był Ostrów Wielkopolski, gdzie figurę powitano na Rynku, skąd przeniesiono ją procesjonalnie do kościoła pw. św. Antoniego, a następnie do konkatedry pw. św. Stanisława BM. Dalszym etapem wędrówki Maryi po diecezji kaliskiej był Wieruszów. Panią Fatimską przywitano tam 15 lipca 1996 roku na moście nad Prosną, a potem odprowadzono do ołtarza polowego przy kościele ojców paulinów pw. Ducha Świętego, a później do świątyni pw. św. Stanisława.
Następnym miejscem spotkania wiernych z Maryją był Bralin, gdzie przyjęto ją 16 lipca 1996 roku w kościele pw. św. Anny, skąd figurę przeniesiono w procesji do kościoła Na Półku, oddalonego 1,5 km od Bralina. Kolejna stacja peregrynacji wyznaczona została w Twardogórze. Matka Boża przybyła tam 17 lipca 1996 roku do sanktuarium Matki Bożej Wspomożenia Wiernych.
Kolejnego dnia figura Maryi przewieziona została do Krotoszyna. Po powitaniu odprowadzono ją do parku miejskiego, gdzie odprawiona została Msza św. polowa, a następnie przeniesiono ją procesjonalnie do kościoła farnego. Uroczystości pożegnalne nawiedzin Pani z Fatimy w tej miejscowości odbyły się 19 lipca 1996 roku na Rynku, skąd figura trafiła na kilka godzin do Lutogniewa. Tam powitał ją, obok starego dębu rosnącego w pobliżu kościoła, ks. kanonik Zygmunt Krysmalski, który powiedział: „stajemy przed Tobą pod koroną drzew, aby być świadkami tajemnic, które przekazałaś światu w koronie fatimskiego dębu (...). To drzewo czekało setki lat, aby dziś być dla Ciebie wspaniałym ołtarzem. Tak jak w Fatimie chcemy tu, pod tym drzewem odmówić różaniec, by w poszczególnych tajemnicach przeprosić Cię za nasze grzechy (...). Tak, jak w Fatimie anioł przyniósł dzieciom Komunię św., tak również i my, tu zgromadzeni w czasie Liturgii Słowa, chcemy wszyscy przyjąć Twego Syna ukrytego pod postacią eucharystycznego chleba do naszych serc”. Po południu figura fatimska wyjechała z Lutogniewa do Jarocina - do ostatniej stacji swej peregrynacji po diecezji kaliskiej. Po powitaniu i Mszy św. sprawowanej przy ołtarzu polowym ustawionym na Rynku przeniesiono ją procesjonalnie do kościoła pw. Chrystusa Króla, skąd Matka Boża Fatimska wyjechała 20 lipca 1996 roku do diecezji legnickiej.

tekst Jerzy Aleksander Splitt