Osobiste przygotowanie

Osobiste przygotowanie

Kongres Eucharystyczny jest niezwykłym wydarzeniem w życiu Kościoła powszechnego, jak i lokalnego. To również niezwykły dar dla wszystkich wierzących, ponieważ czas kongresu przybliża nam tajemnicę Eucharystii, która jest największym znakiem i dowodem miłości do każdego z nas.
Tak się dzieje, ponieważ w Eucharystii jest obecny Jezus oraz wydarzenia Jego śmierci i zmartwychwstania. Dobre i głębokie przeżycie kongresu zapewni odpowiednie osobiste przygotowanie. W jaki sposób każdy z nas może przygotować się na przeżywanie kongresu? W zakończeniu Encykliki Ecclesia de Eucharistia, mówiąc o zadaniach duszpasterskich, św. Jan Paweł II napisał: „Nie trzeba wyszukiwać nowego programu. Program już istnieje: ten sam co zawsze, zawarty w Ewangelii i w żywej Tradycji. Jest on skupiony w istocie rzeczy wokół Chrystusa, którego mamy poznawać, kochać i naśladować, aby żyć w Nim życiem trynitarnym i z Nim przemieniać historię, aż osiągnie pełnię w niebieskim Jeruzalem. Wypełnianie tego programu odnowionej gorliwości w życiu chrześcijańskim wiedzie przez Eucharystię”. To program wyznaczony przez Świętego, który był szczególnym czcicielem Eucharystii. Ten prosty program wyznacza trzy kierunki: poznanie Eucharystii, pokochanie jej i naśladowanie.
Papieskie wezwanie podjął także dokument przeznaczony na XI Synod Biskupów poświęcony Eucharystii. Wszelkie zadania duszpasterskie związane z organizowaniem i przeżywaniem Roku Eucharystii powinny rozpoczynać się od poznania Eucharystii. Źródłem dla jej poznania powinno stać się nauczanie Magisterium Kościoła. Do najważniejszych dokumentów eucharystycznych, wydanych w ostatnim czasie, należy zaliczyć: Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego (2002), Encyklikę Ecclesia de Eucharistia (2003), Instrukcję Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Redemptionis Sacramentum (2004), dokument na XI Zwyczajne Zgromadzenie Biskupów „Eucharystia: źródło i szczyt życia i posłannictwa Kościoła. Zarys” (2004), „Eucharystia światłem i życiem na nowe millennium” - dokument na 48. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny (2004). Oprócz tego Kongregacja do Spraw Duchowieństwa wydała dwa dokumenty, które również odnoszą się do Eucharystii: „Kapłan, pasterz i przewodnik wspólnoty parafialnej” (2002) oraz „Eucharystia i kapłan nierozłącznie zjednoczeni miłością Bożą” (2003). Ważnym dokumentem był też List apostolski Jana Pawła II Mane nobiscum Domime wydany 7 października 2004 roku. Trzeba także wspomnieć o Adhortacji apostolskiej Benedykta XVI Sacramentum caritatis z 2007 roku, Adhortacji Verbum Domini z 2010 roku i Adhortacji papieża Franciszka Evanelii Gaudium z roku 2013. Te dokumenty stanowią wykładnię nauki Kościoła o teologii Eucharystii, poprawności jej celebrowania i znaczeniu dla życia chrześcijanina. One pozwalają poznać Eucharystię we wszystkich jej wymiarach. 
Poznanie nauki o Eucharystii jest bardzo ważne, gdyż nieznajomość kościelnego nauczania o Eucharystii prowadzi do wielu nadużyć i błędów. Najczęściej pojawiające się nadużycia dotyczące Eucharystii mają swój początek w niewłaściwym i ograniczonym rozumieniu jej tajemnicy. Pośród błędów i nadużyć trzeba wymienić: ogołocenie jej z wymiaru ofiarniczego i sprowadzenie do braterskiego spotkania; negowanie realnej i rzeczywistej obecności Chrystusa; kwestionowanie potrzeby posługi kapłańskiej; redukowanie skuteczności sakramentalnej Eucharystii; niewłaściwe inicjatywy ekumeniczne, stosujące praktyki eucharystyczne niezgodnie z dyscypliną Kościoła i nadużycia związane ze sposobem celebracji.
Wspomniane błędy i nadużycia stanowią punkt wyjścia do poznania właściwej nauki Kościoła dotyczącej Najświętszej Eucharystii.

ks. Dariusz Kwiatkowski