Niech błogosławieństwo Świętego Patryka będzie z Tobą

Beannachtai na Feile Padraig oraibh

czyli Niech błogosławieństwo

Świętego Patryka będzie z Tobą

17 marca na ulice wszystkich miast i miasteczek Irlandii (a także wszędzie tam, gdzie są skupiska irlandzkich emigrantów) wyruszy parada ku czci Patrona Zielonej Wyspy – Świętego Patryka. Wszędzie spotkać będzie można ludzi z przypiętymi do piersi koniczynkami na pamiątkę tego, jak Święty tłumaczył ochrzczonym Celtom tajemnicę Trójcy Świętej.

Św. Patryk żył w V wieku. Był misjonarzem, który przez 30 lat głosił słowo Boże w Irlandii. Mimo iż za jego życia chrześcijaństwo nie stało się jeszcze religią panującą, uważa się, że w szczególny sposób przyczynił się do chrystianizacji tego kraju.
Urodził się prawdopodobnie około 389 r. w Brytanii w zamożnej szlacheckiej rodzinie. Jego ojciec był chrześcijańskim diakonem. Patryk, mając 16 lat, został porwany przez Irlandczyków, sprzedany do niewoli i zmuszony do pracy jako pasterz. Z tej to okazji nauczył się języka irlandzkiego. Osamotniony, wystraszony i niepewny co do swojej przyszłości, pozbawiony oparcia w rodzinie, zwrócił się w modlitwach do Boga – jako jedynego ratunku. Po sześciu latach niewoli we śnie usłyszał głos wzywający go do ucieczki: „Patryku, twój statek jest gotów”.
Na przypadkowym statku udało mu się zbiec do północnej Francji. Tam kształcił się w dwóch najgłośniejszych wówczas szkołach misyjnych: w Erinsi i w Auxerre. Podjął studium przygotowujące go do pracy na misjach. I znów miał widzenie. Tym razem nie bezpośrednio sam Bóg go wzywał, ale Irlandczycy błagający, aby wrócił do nich.
W tym czasie zmarł w Irlandii, wysłany tam na misje przez papieża św. Celestyna I, biskup św. Palladiusz. Postanowiono na jego miejsce wysłać Patryka. Na biskupa wyświęcił go papież w roku 432 i wysłał do Irlandii. Patryk zastał w Irlandii małe grupy chrześcijan, ale stanowiły one wyspy w morzu pogaństwa. Krajem rządzili naczelnicy szczepów i znakomitych rodzin.
Kapłani pogańscy byli wielce poważani w społeczeństwie. Patryk swoim umiarem i podarkami zdołał większość z nich pozyskać dla wiary. Obchodził poszczególne rejony Zielonej Wyspy, wstępując najpierw do ich władców i prosząc o zezwolenie na głoszenie Ewangelii. W Armagh założył swoją stolicę, skąd czynił wypady na cały kraj.
Zamiast zwalczać dotychczasowe pogańskie wierzenia, włączał je do praktyki chrześcijańskiej, np. w obchodach Wielkanocy wykorzystywał ogniska, które od wieków symbolizowały bóstwa staroirlandzkie. Wkomponował w krzyż Chrystusa znak słońca, tworząc tzw. krzyż celtycki. Ufundował 300 kościołów i ochrzcił ponad 120 tys. ludzi.
Był mistykiem. Na modlitwę lubił iść w góry. Na Croagh Patrick spędził ponoć 40 dni poszcząc i na tej górze Bóg powiedział do niego: „Patryku – wysyłam anioła, który będzie ochraniał Irlandię, aby płomień wiary, który ty zapaliłeś nigdy nie zgasnął”. Jedna z wielu legend, jakie osnuwają życie św. Patryka głosi, iż właśnie na tej górze zebrał wszystkie węże z wyspy i zawiódł je do morza, gdzie wszystkie się utopiły. Ponieważ w rzeczywistości nigdy na wyspie nie było węży, a jedynie występowały w pogańskich wierzeniach, więc opowieść ta jest prawdopodobnie alegorią, iż św. Patryk wyplenił pogaństwo z Irlandii.
Dwie zachowane do dziś prace Patryka - „Wyznania” i „List do Korotyka” napisane po łacinie dowodzą jego doskonałej znajomości przekładu Biblii – Wulgaty oraz są źródłem wiedzy autobiograficznej o jego życiu i działalności misjonarskiej. Jako pierwszy w dziejach chrześcijanin, w „Liście do Korotyka” zdecydowanie wystąpił przeciw niewolnictwu.
Ostatnie dni swojego życia spędził św. Patryk w zaciszu klasztornym, oddany modlitwie i ascezie. Utrudzony pracą apostolską zmarł 17 marca 461 r. w Armagh, które to miasto stało się odtąd stolicą prymasów irlandzkich. Patryk przeżył ok. 76 lat, w tym ok. 40 lat w Irlandii. Irlandia czci go więc jako swojego apostoła, ojca i patrona.
Korzystając z okazji chciałbym bardzo serdecznie pozdrowić wszystkich czytelników „Opiekuna”, a szczególnie tych, których bliscy przebywają obecnie na emigracji w Irlandii. Irlandia to kraj o długowiekowej tradycji katolickiej, miejscowi duszpasterze z otwartymi ramionami przyjmują wszystkich imigrantów, a dodatkowo posługuje tutaj 30 polskich księży. Wasi bliscy mają doskonałą okazję nie tylko tutaj pracować, ale też rozwijać i pogłębiać swoją wiarę. Niech Święty Patryk czuwa nad wszystkimi, którym przyszło tutaj żyć. Szczęść Boże!

ks. Rafał Siwek – duszpasterz Polaków w Diecezji Kilmore