Listy czytelników 4(360) - p. Maria

Listy czytelników 4(360)

Nie jestem stałą czytelniczką waszego pisma. Czytam je tylko od czasu do czasu, kiedy odwiedzają nas (w Niemczech) krewni ze Śląska z parafii Najświętszego Serca Jezusa w Zdziechowicach pow. Olesno. Bardzo radowałam się artykułem o kościele w Uszycach. Pan Aleksander Liebert opisał tak drewnianą świątynię, że obudził stare wspomnienia. Znam kościół i wieś z sąsiedztwa. Pochodzę z Gohle Krs. Rasenberg – Goła. Kościół św. Mikołaja też jest starą drewnianą świątynią, która była by warta opisania (z którego wieku pochodzi, kto jest fundatorem i od kiedy należy do parafii zdziechowckiej). Dziękuję i raduję się na następne wydanie.

z poważaniem Maria

Od redakcji: Cieszymy się, że nasza gazeta dociera poza granice Polski. Kościół w Gołej jest rzeczywiście bardzo stary. Jak napisał Aleksander Liebert: „Do naszych czasów nie zachowało się zbyt wiele informacji o losach tej miejscowości. Wiemy, iż pierwsza pisana wzmianka dotyczy 1353 roku, czyli sięgającego wstecz do średniowiecza. Kilka zdań odczytać można także w protokole wizytacyjnym sporządzonym ponad 300 lat później. Ówczesna kaplica była raczej niewielkich rozmiarów. W końcu XVII lub w początku XVIII wieku zdecydowano się na porzucenie pomysłu generalnego remontu i wybrano budowę nowego obiektu. Co ciekawe jego dokładna data oddania do użytku nie jest znana. Najcenniejszy zabytek, któremu warto poświecić więcej miejsca, znajduje się w kruchcie. Odnotowywana w każdym przewodniku kamienna płyta nagrobna Hansa von Kűschenbohr z 1684 r. stanowi ciekawy przykład śląskiej sztuki nagrobnej. Tego typu rzeźba spopularyzowała się już w okresie renesansu. Początkowo było na nią stać jedynie władców i większych dostojników, z czasem zwyczaj ten został przejęty przez bogatych patrycjuszy. Skąd dokładnie pochodzi płyta z Gołej nie wiadomo. Wyrazistym symbolem śmierci jako epizodu, po którym rozpoczyna się prawdziwe życie jest ludzka czaszka ukoronowana kłosami zboża umieszczona na dole płyty”.