Słowo Boże

Rdz 15, 1-6.21,1-3; Ps 105; Hbr 11, 8. 11-12. 17-19; Łk 2, 22. 39-40 Szczerze przyznaję, że przyglądam się od pewnego czasu dzisiejszej scenie na dziedzińcu świątyni, której przebudowę zlecił Herod Wielki kilkanaście lat wcześniej, i przychodzi mi na myśl tylko jeden temat jaskrawo zasugerowany przez Ewangelistę – POKORA i POSŁUSZEŃSTWO.

Iz 52, 7-10; Ps 98; Hbr 1, 1-6; J 1, 1-18 Bóg tak mocno ukochał świat, że dał nam swojego Jednorodzonego Syna. Miłość Boga względem człowieka jest nieskończona.

2 Sm 7, 1-5.8b-12.14a.16; Ps 89; Rz 16, 25-27; Łk 1, 26-38 Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida; a dziewicy było na imię Maryja.

Jr 23, 5-8; Ps 72; Mt 1, 18-24 Kończy się Adwent. Coraz bardziej wchodzimy w atmosferę tajemnicy Bożego Narodzenia. Co zatem zrobić, aby nadchodzący Zbawiciel mógł się w nas narodzić? 

Iz 61, 1-2a. 10-11; Ps: Łk 1; 1 Tes 5, 16-24; J 1, 6-8.19-28 Słowo na niedzielę ozdobioną kolorem różowym (lub jak twierdzą niektórzy – różanym), która zdaje się odsłaniać już świetlisty brzask Wschodzącego Słońca – Chrystusa, stawia niezwykle istotne pytanie o tożsamość człowieka. Sł

Iz 35, 1-10; Ps 85; Łk 5, 17-26. Zaskakująca jest reakcja Jezusa ukazana w scenie z Ewangelii.

Iz 40, 1-5.9-11; Ps 85; 2 P 3, 8-14; Mk 1, 1-8. Czas Adwentu to nic innego, jak szansa powrotu do Boga wszystkich Jego rozproszonych dzieci (por. 2 P 3, 8-14). 

Iz 2, 1-5; Ps 122; Mt 8, 5-11. Słowa te powtarzamy w każdej Eucharystii. Wypowiedział je poganin – setnik, wyrażając szacunek dla Jezusa.

Iz 63, 16b-17.19b; 64, 2b-7; Ps 80; 1 Kor 1, 3-9; Mk 13, 33-37. Od wielu lat bardzo poważnie traktuję rozpoczęcie Adwentu – jestem pewien, że Bóg przygotował dla każdego z nas naprawdę wyjątkowe tygodnie łaski.

Dn 1, 1-6.8-20; Dn 3; Łk 21, 1-4 Te dwa pieniążki nierozerwalne jak dusza i ciało, jak słowa i czyny. Jedynie oddając wszystko i żyjąc w jedności między tym jak postępujemy i w co wierzymy, możemy się uratować. Czy to za dużo? Czy aż tyle można oddać Bogu? 

Ez 34, 11–12.15–17; Ps 23; 1 Kor 15, 20–26.28; Mt 25, 31–46 Świadomość, że jest się skarbem Boga napełnia człowieka ogromną radością. Tym bardziej kiedy podkreśla to Słowo Boże. 

1 Mch 1, 10-15.41-43.54-57.62-64; Ps 119; Łk 18, 35-43 Niesamowite, jak słowo z czytań trafia w to, co dzisiaj się dzieje. „Porzućcie swoje obyczaje, wszyscy mają być jednym narodem” - mówi król pierwszego czytania.

Prz 31, 10–13.19–20.30–31; Ps 128; 1 Tes 5, 1–6; Mt 25, 14-15. 19-21 Dobrze jest zacząć dzisiejsze spotkanie ze Słowem od prostej matematyki – talent to ogólnie przyjęta jednostka wagi, której ciężar w zależności od regionu i epoki wahał się między 26 a 40 kg.

Mdr 1, 1-7; Ps 139; Łk 17, 1-6. Świat, w którym żyjemy, nieustannie zachęca nas do dawania świadectwa o różnych rzeczach. 

Mdr 6, 12–16; Ps 63; 1 Tes 4, 13–18; Mt 25, 1–13. Wielu ludzi za czymś tęskni. Jedni tęsknią za bliską osobą, której życie szybko zgasło, inni tęsknią za zdrowiem...