Słowo Boże

Rdz 22, 1-2.9-13.15-18; Ps 116B; Rz 8, 31b-34; Mk 9, 2-10. Nawet pobieżny rzut oka na dzisiejsze Słowo pozwala zobaczyć odmienność postaw Abrahama i uczniów Jezusa w podobnych okolicznościach spotkania z Bogiem.

Rdz 9, 8-15; Ps 25; 1 P 3, 18-22; Mk 1, 12-15 Czterdzieści dni trwał potop niszczący wszelkie życie na ziemi. Czterdzieści dni Pan Jezus przebywał na pustyni, jak czytamy w Ewangelii: „kuszony przez Szatana” (Mk 1, 13), czyli był to dla Niego czas walki. Symbolika czterdziestu dni skrywa w sobie to co nazywamy przywróceniem naturalnego porządku, Bożego porządku.

Kpł 19, 1-2.11-18; Ps 19; Mt 25, 31-46 Królestwo Boże, objawione w Biblii, jest założone na pierwszym filarze zbawienia: Słowo stało się Ciałem i zamieszkało między nami. Jeżeli Bóg stał się człowiekiem i utożsamił się z człowiekiem, to z tego wynika następujący moralny wniosek: co uczyniliście człowiekowi, to uczyniliście Chrystusowi.

Jk 1, 1-11; Ps 119; Mk 8, 11-13. Zadziwiającym i zastanawiającym jest fakt, że faryzeusze domagają się od Jezusa znaku, zaraz po tym jak Chrystus po modlitwie dziękczynnej nad 7 chlebami i kilkoma rybami, nakarmił ok. 4 tys. ludzi, którzy słuchali Jego nauczania. 

Kpł 13, 1-2. 45-46; Ps 32; 1 Kor 10, 31-11, 1; Mk 1, 40-45 Wiemy dobrze, że ewangelista Marek jest niezwykle oszczędny w słowach, ale sytuacja przedstawiona w dzisiejszej perykopie musi nas zatrzymać w pewnym zdziwieniu.

Hi 7, 1-4.6-7; Ps 147A; 1 Kor 9, 16-19.22-23; Mk 1, 29-39. Każdy dzień życia jest darem.

2 Sm 15, 13-14.30;16, 5-13a; Ps 3; Mk 5, 1-20. Zło istnieje i wydaje się, że jest wszechobecne, a jednak…nie zawsze to, co nas przeraża jest tym najgorszym co może się stać.

Pwt 18, 15-20; Ps 95; 1 Kor 7, 32-35; Mk 1, 21-28. Warto dziś uważnie przyjrzeć się słowom, których używa Ewangelista rysując przed nami obraz synagogi wypełnionej modlącymi się mieszkańcami Kafarnaum.

2 Sm 5, 1-7.10; Ps 89; Mk 3, 22-30. Miejscem, w którym Dawid został obwołany królem przez wszystkie pokolenia Izraela był Hebron. 

Jon 3, 1-5.10; Ps 25; 1 Kor 7, 29-31; Mk 1, 14-20. Głoszenie Bożej miłości wpisuje się w życiową drogę ucznia. 

1 Sm 15, 16-23; Ps 50; Mk 2, 18-22. Saul, jako pierwszy został królem ludu Boga. W Jego imieniu miał sprawować władzę.

1 Sm 3, 3b-10.19; Ps 40; 1 Kor 6, 13c-15a.17-20; J 1, 35-42. Warto dziś stanąć przed lustrem i zapytać siebie samego, czy już wiem, gdzie mieszka Bóg?

1 Sm 1, 1-8; Ps 116B; Mk 1, 14-20 Pan Jezus przychodzi także nad twoje „Jezioro Galilejskie”, czyli do twoich codziennych zajęć, do miejsca, gdzie żyjesz. Zna wszystkie twoje radości i trudy, ale pragnie ci pokazać, że jesteśmy Mu potrzebni do szerzenia królestwa Bożego. 

Iz 55, 1-11; Ps: Iz 12; 1 J 5, 1-9; Mk 1, 7-11 Czytania przeznaczone na Niedzielę Chrztu Pańskiego odzwierciedlają wydarzenie, które miało miejsce przed wielu laty, kiedy to rodzice przynieśli nas do świątyni, by nie tylko przedstawić Panu, ale abyśmy zostali włączeni do wspólnoty Kościoła.

Lb 6, 22-27; Ps 67; Ga 4, 4-7; Łk 2, 16-21 Bóg wybrał Betlejem na miejsce narodzin Jezusa. Gdzie jest to miejsce? Tam gdzie jesteś najsłabszy i najmniejszy. „A Ty Betlejem, Efrata, najmniejsze jesteś wśród plemion judzkich…” (Mi 5,1).