Beletrystyka

Niech się tylko proboszcz nie denerwuje - zaczął Maliński drapiąc się swoją potężną dłonią w potylicę i był to widomy znak jego zestresowania.

To naprawdę bolało. Usłyszeć o sobie jako o przyczynie w kontekście czyjegoś grzechu. Przecież Mateusz doskonale pamiętał słowa Pana Jezusa o losie, jaki czeka tych, którzy sieją zgorszenie. Jeśli ktoś staje się powodem zgorszenia tych najmniejszych, temu lepiej kamień młyński uwiązać u szyi i wrzucić go do morza. Ten fra

ateusz wsiadł w swojego volkswagena multivana i rozpoczął objazd pobliskich parafii zbierając kolegów księży, którzy wraz z nim mieli się udać na spowiedź do parafii Matki Boskiej Różańcowej. Tamtejszy proboszcz, poczciwy ks. kanonik Gałązka, zorganizował specjalne triduum przed pierwszą niedzielą października

Cześć pleban, normalnie nie uwierzysz! Co tu będę dużo gadał, pojutrze mam randkę z nieznajomą! - Mateusz słyszał w telefonie głos Zygmunta, najwyraźniej bardzo podekscytowanego.

Z wysuniętym językiem i z wielką pieczołowitością konstruował jakieś budowle z piasku. Ale jak tylko jakiś konkretny kształt zaczynał wyłaniać się spod jego rąk, dziewczynka w niebieskiej bluzeczce i włosami splecionymi w warkocz podchodziła do niego i swoją łopatką burzyła wszystko.

Pani Weronika przygotowywała kawę, a Mateusz stanął przy oknie. Słońce już zachodziło, gdyby miał aparat, mógłby wykorzystać tzw. złotą godzinę fotografii, kochał ten moment dnia z wycofującym się światłem słonecznym i długimi cieniami. A jednak nie potrafił się nim zachwycić. Czuł, że właśnie obcuje z jakimś str

Budynek miał z piętnaście pięter, a mieszkanie numer 87. „Jak nie będzie windy, to się chyba zastrzelę” - pomyślał Mateusz przyglądając się swoim ciągle jeszcze obolałym po pieszej pielgrzymce stopom. Jak ubierał rozchodzone adidasy, to jeszcze jako tako się poruszał, ale kiedy do Mszy Świętej zakładał sztywne p&oac

Mateusz siedział w kaplicy Cudownego Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej już chyba trzecią godzinę z rzędu. Różni księża zmieniali się przy ołtarzu celebrując Eucharystię, grupy pielgrzymów przychodziły i wychodziły, a on sobie po prostu siedział, patrzył na Matkę Bożą, słuchał tych samych czytań na każdej Mszy

No to pięknie się rozpoczyna moja pielgrzymka? - pomyślał Mateusz niepewnie kierując się ku siedzącemu na trawie mężczyźnie. - Panowie, ale ja jeszcze raz naprawdę przepraszam, że przeszkodziłem.

Księże Mateuszu, to ja teraz muszę bardzo uważać – uśmiechnął się Ksiądz Biskup po wbiciu ostatniej pieczątki w jednej z ksiąg parafialnych, co oznaczało, że wszystko jest w porządku i wizytacja kanoniczna dobiegała końca.- Na co Ksiądz Biskup musi uważać? - zdziwił się Mateusz, a lekkie zaniepokojenie znowu pojawiło si

Bo wie Ksiądz Biskup, ksiądz Mateusz uważa, że do wizytacji nie trzeba się wcale przygotowywać, bo jeśli parafia funkcjonuje normalnie, to nie ma się czego obawiać. Dlatego też się dziwię, że on dzisiaj taki spięty - ksiądz Romek nie mógł sobie darować złośliwości, podczas gdy Ksiądz Biskup przyglądał się Mateuszowi p

To była jedna z jego najważniejszych dewiz kapłańskich, której starał się trzymać od samego początku. Jeżeli systematycznie prowadzisz kancelarię parafialną, to masz zawsze wszystko poukładane i nie zaskoczy cię ani prośba o jakieś zaświadczenie, ani tym bardziej wizytacja biskupia...

A ty napisałeś już swój testament? - zapytał go Maciej pomagając mu wsiąść do samochodu po zakończonej ceremonii pogrzebowej księdza, którego obaj doskonale znali.

Dobrze, że przyszedł do kancelarii trochę wcześniej, bo kilka minut zajęło mu usadowienie się w takiej pozycji, żeby nic go nie uwierało. A i tak co chwilę musiał lekko przesuwać obłożoną gipsem nogę, która cierpła i swędziała na przemian.

Kolejna część przygód ks. Mateusza, który właśnie rozpoczął sprawowanie Liturgii Wielkiego Piątku i nie może wstać z posadzki po modlitwie. Czy wypadek, który niedawno przeżył był tylko złym snem?