Idziemy do Józefa!

Święty Józefie! Prowadź nas drogą wiary, wytrwale odkrywającej Najwyższe Dobro, Jedyną Prawdę. Bądź dla nas przykładem wytrwałości w podążaniu za wartościami, którymi żyła Twoja Święta Rodzina. Chryste Królu Wszechświata! Wysłuchaj próśb, które składamy za pośrednictwem Twego ziemskiego Ojca i spraw, by Akcja Katolicka naszej diecezji owocnie służyła Kościołowi. Dodaj odwagi i cierpliwości przy wkraczaniu w te zakamarki życia społecznego, które odwracają się od Ciebie w atmosferze wrogości. Daj nam rozświetlać je światłem Twojej Prawdy i własnym życiem ją potwierdzać. Niech każdy napotkany człowiek będzie dla nas Twoim i naszym bratem.

Tymi słowami Akcja Katolicka Diecezji Kaliskiej zawierzyła się opiece Świętego Józefa podczas X Pielgrzymki do jego sanktuarium.

W pełnienie naszego powołania w Roku Wiary wprowadził nas ksiądz prałat Andrzej Latoń, który wygłosił konferencję „Święty Józef patronem nowej ewangelizacji” i celebrował Mszę Świętą w zastępstwie księdza biskupa ordynariusza Edwarda Janiaka. 

Na początku było przypomnienie oczywistej prawdy: Nie jesteśmy dziełami przypadku, mamy Ojca w niebie, a nasze życie jest pielgrzymką powrotną do Jego domu. Jedynym przewodnikiem na tej drodze jest Jezus Chrystus. Ogłoszony przez Ojca Świętego Benedykta XVI Rok Wiary ma nas wyprowadzić z pustyni, jaką stał się dzisiejszy świat do przestrzeni życia. Taki jest cel nowej ewangelizacji: głoszenie prawdy o Chrystusie tam, gdzie o Nim zapomniano i ukazywanie Go jako Zbawiciela, który na ludzką złość odpowiada przebaczeniem i miłością. Dzieło to Jan Paweł II powierzył Świętemu Józefowi. W Encyklice Redemptoris Custos  zachęca: Trzeba modlić się o orędownictwo Świętego Józefa; jest ono ustawicznie potrzebne Kościołowi nie tylko dla obrony przeciw pojawiającym się zagrożeniom, ale także i przede wszystkim dla umocnienia go w podejmowaniu zadania ewangelizacji świata i nowej ewangelizacji obejmującej kraje i narody, w których niegdyś religia i życie chrześcijańskie kwitły… a dzisiaj wystawione są na ciężką próbę.

Chrześcijaństwo to nie tylko doktryna, ale nade wszystko osobiste spotkanie z Jezusem Chrystusem. Rok Wiary jest czasem szczególnej łaski, w którym każdy powinien odpowiedzieć sobie na pytanie, czy moja wiara jest rzeczywiście oparta na spotkaniu z Jezusem Chrystusem Zmartwychwstałym i żyjącym, spotkaniu częstym, codziennym – nie tylko okazjonalnym. I prosić Świętego Józefa o taką relację jaką On miał ze swoim Synem, relację bliskości. Prowadzi do niej adoracja, która, jak zauważył Ojciec Święty Benedykt XVI, mieści w sobie dwa łacińskie słowa: ad oratio - przy ustach, a więc jest bliskością dziecka przytulającego się do swojej matki.

Rok Wiary ogłoszony został przez Ojca Świętego w 50. rocznicę rozpoczęcia Soboru Watykańskiego II. To wielkie dzieło Jan XXIII również zawierzył  Świętemu Józefowi. W związku z tym przekazał pierścienie z prośbą o modlitwę w intencji owoców soboru do dwóch sanktuariów: w Kaliszu i Montrealu.

Ciekawą koncepcję dochodzenia do wiary, w oparciu o życie Mojżesza, nakreślił arcybiskup Bruno Forte. Zauważa w nim trzy etapy: pierwszy nazwany utopią, kiedy człowiek po swojemu realizuje własne plany, czasem dobre, lecz zwykle prowadzi to do rozczarowania stanowiącego drugi etap, a naznaczonego marazmem życia, pustą wegetacją. Jeśli, jak Mojżesz, nie utraci się zaciekawienia, wówczas poprzez krzak gorejący można dojść do trzeciego etapu - wiary dojrzałej, pełnego zaufania Bogu.

Największym problemem współczesnego człowieka jest rozdźwięk między wyznawaną wiarą a życiem codziennym. Pragniemy kochać i być kochani, ale szukamy miłości po swojemu i ponosimy porażki. Nie potrafimy budować prawdziwego braterstwa, bo wykluczamy Boga Ojca, bo straciliśmy wrażliwość na Jego wolę. Napis Idźcie do Józefa na cudownym wizerunku w naszym sanktuarium i podobieństwo twarzy Boga Ojca i Świętego Józefa stanowi wyraźną wskazówkę: Chcesz wiedzieć, jak pełnić wolę Ojca? Idź do Józefa!

Można w ten sposób uniknąć pułapki globalizmu, który, jak zauważa Ojciec Święty Benedykt XVI, zbliża ludzi do siebie, ale nie czyni ich braćmi. Braterska wspólnota, jaką jest Kościół, nie jest tłumem. W odróżnieniu od tłumu we wspólnocie każdy zna swoje powołanie. Brak znajomości powołania rodzi chaos, może to grozić także kościelnym stowarzyszeniom..

Homilia wskazała nam obraz Golgoty jako prawdy o całym świecie. Każdy z nas może wybrać krzyż - po prawej lub po lewej stronie ukrzyżowanego Boga: Panie ulituj się nade mną…Wspomnij na mnie… To jest intronizacja Chrystusa na Króla swojego serca. Innej intronizacji nie ma.

I z tym przekonaniem pragniemy podążać za naszym powołaniem: wszyscy razem, jako Akcja Katolicka i każdy z osobna. 

Elżbieta Kałuża-Maniewska,

prezes DIAK