Dziedzictwo cysterek - Radostów

Dziedzictwo cysterek

Kościół w Radostowie został wzniesiony na kilka miesięcy przed wybuchem II wojny światowej. Na swoją konsekrację czekał prawie 20 lat. Wcześniej wiernym służyła kaplica wzniesiona przez cysterki ołobockie.

Radostów to wieś położona w gminie Czastary, powiecie wieruszowskim i województwie łódzkim. Parafia św. Rocha należy do dekanatu bolesławieckiego. Historia Radostowa ma swoje korzenie w czasach średniowiecza. Pierwsza informacja o Radostowie przekazana przez źródła pisane pochodzi z 1299 roku, kiedy została ona lokowana jako wieś na prawie średzkim przez jej ówczesnego właściciela rycerza Ubysława, do którego należał cały pobliski klucz łubnicki. W 1303 roku przekazał on wieś klasztorowi cysterek w Ołoboku, które posiadały ją do schyłku XVIII wieku, czyli do chwili kasaty klasztoru przez pruskie władze zaborcze. Cysterki ołobockie wzniosły we wsi kaplicę publiczną, która od 1520 roku stanowiła filię parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Łubnicach. W połowie XVIII wieku weszła ona w skład parafii Dzietrzkowice (jako kościół sukursalny). W 1916 roku na jej miejscu zbudowany został niewielki, murowany kościół, który do 1920 roku pełnił funkcję filialną parafii dzietrzkowickiej. Przez kolejne cztery lata był przyłączony do parafii Żdżary. Dzięki staraniom mieszkańców wsi ks. bp Stanisław Zdzitowiecki, ówczesny biskup ordynariusz włocławski, erygował samodzielną parafię Radostów. Było to w roku 1924 roku. Jej proboszczem ustanowił ks. Stefana Degena.

Na chwilę przed wojną
Świątynia parafialna okazała się zbyt mała, nie mieściła wiernych uczestniczących w nabożeństwach i Mszach św. Tuż przed wybuchem II wojny światowej w 1939 roku na jej miejscu wzniesiono nowy, murowany kościół. Poświęcenia nowej świątyni dokonano 20 lipca 1939 roku, zachowując ten sam tytuł św. Rocha. W czasie II wojny światowej wieś funkcjonowała pod nazwą Ritsau. Upłynęło jednak prawie 20 lat kiedy została ona konsekrowana. Konsekracja miała bowiem miejsce dopiero 13 maja 1957 roku i przeprowadzona została przez biskupa pomocniczego diecezji częstochowskiej Stanisława Czajkę.
Świątynia w Radostowie to budowla o współczesnym kształcie architektonicznym. I tak jak przy kościołach wiekowych tutaj nie można określić stylu. Wybudowano ją bez konkretnego architektonicznego porządku stylicznego. W świątyni dekoracja jest różnorodna. Znajdują się tam okrągłe blendowania, fryzy, a także rozety. Wnętrze stanowią trzy nawy. Nawa główna, prostokątna,  a do niej dostawione są dwie niskie nawy boczne. Nad nimi zamontowano szereg okien. Prezbiterium zamknięte jest trójbocznie z oknami witrażowymi. Dach nad nawą środkową posiada formę dwuspaspadową, a nawy boczne nakrywają dachy pulpitowe. Kościół nie posiada wieży dzwonnej. Jej namiastkę stanowi umieszczona nad korpusem, przy ścianie frontowej czworoboczna wieżyczka na sygnaturkę, zakończona stożkowatym, blaszanym daszkiem z kulą i krzyżem. Okna zamknięte są półkoliście i zaopatrzone w witraże. Witraże przedstawiają m. in.: św. Wojciecha, św. Stanisława, św. Huberta, św. Dominika i św. siostrę Faustynę. Nad zadaszonym wejściem do kościoła umieszczona jest figura Najświętszego Serca Pana Jezusa. W skład wyposażenia wnętrza kościoła wchodzą również chrzcielnica i stacje Drogi krzyżowej.

Z przemożnym patronem
W ołtarzu głównym znajduje się obraz przedstawiający św. Rocha, patrona świątyni i parafii. Na ziemiach polskich św. Roch był czczony przede wszystkim jako patron chroniący od wszelkiej zarazy, stąd w epoce staropolskiej były mu poświęcone liczne ołtarze, figury i kapliczki. Ponadto św. Roch jest opiekun zwierząt domowych. Na obrazie w ołtarzu głównym św. Roch przedstawiony jest jako pielgrzym w łachmanach. Przy nim leży pies trzymający chleb w pysku. Św. Roch w czasie gdy posługiwał zarażonym na dżumę, sam zachorował. Schronił się do groty na terenie prywatnej posiadłości. I jak głosi legenda, pies właściciela tej posiadłości, który wytropił ukrywającego się Rocha, przynosił mu codziennie porcję chleba i lizał mu rany na nogach. Obraz św. Rocha w ołtarzu głównym jest zasłaniany wizerunkiem Matki Bożej Częstochowskiej.

Poczet świętych
Na lewej ścianie w prezbiterium umieszczone są niewielkie obrazki przedstawiające poczet świętych i błogosławionych naszych rodaków. Nad nimi znajduje się napis: „(...) Święci niebieskiej mieszkańcy krainy, do was bieżymy w czasie złej godziny, których za własnych współmałżonków ogłasza Ojczyzna nasza. Wspomnijcie Bracia na waszych rodaków! Książęta niebos na wszystkich Polaków! Dobrego Boga błagajcie za nami swymi prośbami (...)”. Także po lewej stronie prezbiterium znajduje się przyścienna ambona z baldachimem. W jednym z ołtarzy bocznych znajduje się obraz przedstawiający św. Stanisława Kostkę, polskiego jezuitę, patrona Polski. Ponadto w świątyni znajdują się relikwie bł. Michała Sopoćko, bł. ks. Jerzego Popiełuszki i św. siostry Faustyny.

 Arleta Wencwel