Dziadkowie fundamentem rodziny

Dziadkowie fundamentem rodziny

W Polsce pozostała tradycyjna rodzina wielodzietna i wielopokoleniowa, w której dziadkowie otaczani są szacunkiem i mają wiele zadań do spełnienia, szczególnie dzisiaj, kiedy rodzice są zapracowani i zagonieni, aby zapewnić rodzinie godziwe życie. Dziadkowie są prawdziwymi wychowawcami młodego pokolenia. To oni często zajmują się opieką nad małymi dziećmi, kiedy rodzice idą do pracy, a później stają się powiernikami i pomocnikami w rozwiązywaniu problemów nastolatków. To oni w swoich modlitwach powierzają sprawy młodych i całych rodzin Bogu. Są żywymi świadkami historii rodzinnej i kraju, w którym żyją. Nikt w tę historię lepiej nie wprowadzi najmłodszego pokolenia niż babcia i dziadek, którzy, nie tylko znają tę historię, ale byli jej uczestnikami i niejako tworzyli ją, a będąc na emeryturze mogą więcej czasu poświecić wnukom niż zapracowani rodzice. Dziadkowie są  pomostem między przeszłością, teraźniejszością, a przyszłością. Jednak zadaniem rodziców jest przyzwyczajać dziecko, od pierwszych miesięcy życia, do obecności dziadków w domu, do szanowania ich i słuchania. Jeśli jednak w pierwszych latach życia dziecka, żywych ludzi zastąpi telewizor czy internet, to trudno liczyć na to, że to dziecko czy młodzieniec w przyszłości będzie słuchać i szanować dziadków. To od nich zależy, kto i co pojawia się przed oczami dziecka i co dla niego w przyszłości stanie się wartością, którą będzie cenił.
Czasem, niektóre dzieci, uzurpują sobie większe prawa do babcinej lub dziadkowej pomocy. Trzeba tu mocno podkreślić, że dziadkowie pod tym względem nie mają żadnych obowiązków. Oni już wypełnili swoje obowiązki wobec dzieci, a wszystko, co teraz czynią dla wnuków jest tylko ich dobrą wolą. Oni także mają prawo zadbać o siebie, coś sobie kupić, pójść do kina, odwiedzić przyjaciół, wyjechać na wakacje i zrobić ze swoimi oszczędnościami, co zechcą. Dlatego każde dobro otrzymywane od nich należy przyjmować z ogromną radością i wdzięcznością. Trzeba pamiętać, że dziadkowie też potrzebują życzliwości, dobrego słowa, a czasem opieki, gdyż praca i trudy życiowe osłabiły ich zdrowie. Cieszmy się z ich obecności, korzystajmy z ich wiedzy i doświadczenia, dopóki jeszcze są z nami. Podziękujmy za dobro, które dla nas zrobili często przezwyciężając swoje niedyspozycje związane z wiekiem. Stawali jak żołnierze gotowi nieść pomoc tam, gdzie ona była potrzebna. Co roku, nie tylko w dniu ich święta, pamiętajmy nie tylko o symbolicznym kwiatku dla nich, ale bądźmy im wdzięczni za wszystko, co zrobili. Ucałujmy serdecznie ich ręce i pomódlmy się za tych, którzy odeszli już do Pana.

Antoni Matuszewski