Bł. Rajmund Lull (ok. 1232-1315) - wspomnienie 30 czerwca

Świętość, która zadziwia
Bł. Rajmund Lull (ok. 1232-1315)

Chrześcijaństwo i Islam w ciągu trzynastu wieków wzajemnych kontaktów doświadczały nie tylko różnorodnych trudności, ale przeżywały także okresy dobrych relacji zachodniego chrześcijańskiego świata z kulturą i nauką muzułmańskiego wschodu.

Współistnienie w południowej Hiszpanii od VIII wieku chrześcijan, muzułmanów i Żydów prowadziło do przepływu idei i wymiany cywilizacyjnej, co zaowocowało rozwojem scholastyki i zakładaniem w XIII w. w zachodniej Europie szkół, uniwersytetów i seminariów zakonnych.
W powstających w XIII wieku zakonach żebrzących pragnienie dzielenia się wiarą z poganami odgrywało ważną rolę, a tercjarz franciszkański bł. Rajmund (beatyfikowany w 1847 roku) zaproponował, aby w kontaktach między chrześcijaństwem, judaizmem i islamem stosować rozumową argumentację wiary, która miała doprowadzić do stworzenia płaszczyzny lepszego porozumienia i poznania się. Urodził się on w miejscu współegzystencji tych trzech wyznań - na Majorce, odzyskanej w 1229 roku z rąk arabskich. Był synem barcelońskiego kupca szlacheckiego pochodzenia, który wraz z wojskiem króla odzyskiwał ziemie hiszpańskie zajęte przez muzułmanów. Wychowywał się na dworze królewskim w atmosferze barwnej, dworsko-rycerskiej przygody. Był człowiekiem otwartym na świat i umiał cieszyć się życiem, a jego uzdolnienia poetyckie sprawiły, że stał się popularnym poetą. Pomimo tego, że posiadał rodzinę ulegał jednak licznym miłostkom, o których mówią legendy zachowane do dnia dzisiejszego.
W wieku 30 lat doznał wizji ukrzyżowanego Chrystusa i odtąd wrażliwość na głos Boga głęboko wpisała się w jego życie i stanowi przykład dzieła Boga oświetlającego światłem Chrystusa drogę człowieka, który jest w stanie odnajdywać w sobie swoje prawdziwe powołanie. Lull poznał ówczesne systemy filozoficzne i teologiczne, bo uważał, że do sukcesu dzieła ewangelizacyjnego nieodzowna jest wszechstronna znajomość środowiska, w którym się pracuje. Dlatego w Miramar założył akademię misyjną, w której poznawano wierzenia, zwyczaje, filozofię i sposób rozumowania ludzi, wśród których miano głosić Ewangelię. Prowadził misje w Afryce Płn. oraz na Sycylii i Cyprze, gdzie głosił kazania i dyskutował z teologami muzułmańskimi. Jemu współcześni nie rozumieli go w pełni i dlatego ubolewał, że większość ludzi nie potrafi myśleć i kochać.
Obecnie określany jest „filozofem czynu”, który „szukał dobra nie tylko dla siebie, ale za pomocą kontemplacji i miłości chrześcijańskiej dążył do tego, aby także inni je osiągnęli”.

ks. Sławomir Kęszka